Jakie telewizory zgodne z DVB-T2 poleca UKE? Sprawdź parametry!

Wed Feb 12, 2020 10:19 am   

Pan J.F. napisał:


Robię to biegle dlatego, że *dodatkowo* mam zainstalowaną klawiaturę
z cyrylicą i mogę się na nią przełączyć. Tu chodziło o co innego.
O pisanie słów takich, jak François albo Međugorje czy Győr.


Kiedy?


"Metoda ręczna" i "metoda komputerowa" opiera się o te same zasady,
tyle że mało kto o tym wie i korzysta z tego.

--
Jarek

Wed Feb 12, 2020 11:12 am   

Hello Jarosław,

Wednesday, February 12, 2020, 10:19:59 AM, you wrote:

[...]


Mało kto używa TeXa. A ci, którzy używają jednak zazwyczaj wolą
nakładki językowe umożliwiające pisanie bezpośrednio swoich robaczków.

--
Best regards,
RoMan
Nowa strona: http://www.elektronika.squadack.com (w budowie!)

Wed Feb 12, 2020 1:34 pm   

Pan RoMan Mandziejewicz napisał:


Się nie zrozumieliśmy. Nie chodziło tu o metodę *drukowania*, tylko o metodę
*wprowadzania* znaków z klawiatury, a konkretnie użycie martwych klawiszy.
Maszyny do pisania miały jeden taki klawisz, może w niektórych językach dwa.
Komputer ograniczeń nie ma, martwych klawiszy w standardowym układzie dla
alfabetu łacińskiego jest tyle, ile potrzeba. Jeśli ktoś zna zasadę, napisze
wszystko w dowolnym języku. Tak więc kombinacja "Alt + ;" jest martwym
klawiszem akcentu acute. Nie przesuwa kursora, tylko dopasuje właściwy
robaczek przy wciśnięciu następnego klawisza. Czyli "Alt + ;", a następnie
"o" da w sumie "ó". Podobnie w przypadku óéśńú... Ale już nie uda się to
z literą dajmy na to "m" (bo nie ma "m" a kreseczką w żadnym języku).
Wciskając "Alt + :" uzyskamy podwójny akcent acute, inaczej mówiąc węgierski
umlaut ő -- ale tylko nad "o", bo tylko taki diakrytyk jest w użyciu.
Używając innych martwych klawiszy można napisać Ľ, ľ, â, ň, ă, ş i co tam
jeszcze może się trafić urzędnikowi stanu cywilnego (i nie tylko jemu).

--
Jarek

Wed Feb 12, 2020 2:00 pm   

Hello Jarosław,

Wednesday, February 12, 2020, 1:34:25 PM, you wrote:


Ale o jakim systemie i jakiej klawiaturze piszesz?

Metoda znaków martwych występuje również w TeXu. Ale tam ozdobniki są
opisane słowami i na dłuższą metę jest to niewygodne - stąd moja uwaga
o nakładkach językowych.

[...]


--
Best regards,
RoMan
Nowa strona: http://www.elektronika.squadack.com (w budowie!)

Wed Feb 12, 2020 2:06 pm   

Wed Feb 12, 2020 2:41 pm   

Wed Feb 12, 2020 3:14 pm   

Pan RoMan Mandziejewicz napisał:


Używałem kilku, wszędzie było tak samo. Co nie musi oznaczań, że istnieją
też inne, gdzie jest inaczej. A nawet ułomne, gdzie się w ogóle nie da.


Pierwszy raz spotykam się z określeniem "martwy znak". Zrobienie czegoś
podobnego do martwego klawisza (przypisanie metryce znaku zerowej szerokości)
jest możliwe, ale nikt uczciwy tego nie robi -- to wbrew idei metryk (TFM),
które mają wiernie opisywać, a nie oszukiwać. Jest za to w TeXu mechanizm
akcentowania znaków, który jednak działa *zupełnie inaczej* niż martwe
klawisze. Typowo zdefiniowane jest to nie słowami, lecz intuicyjnymi
sekwencjami -- na przykład \'o oznacza "ó", a \"o oznacza "ö". To bardzo
wygodne przy okazjonalnym pisaniu obcych słów, bo łatwo zapamiętać.

"Typowo" oznacza tak, jak było 38 lat temu. Ale w praktyce bywa różnie,
dzisiaj przeważnie jest inaczej. Sekwencja \'o może umieścić w pliku
wyjściowym po prostu znak "ó" z używanego fontu, który ten znak ma.
I odwrotnie -- napisanie "ó", gdy font jest ubogi w glify, powoduje
zmontowanie tej litery jako znaku akcentowanego. Jest jeszcze trzecia
możliwość -- font witrualny, który ma pliki metryk, a nie ma glifów, a te
dopiero są tworzone w czasie drukowania.

--
Jarek

Wed Feb 12, 2020 3:35 pm   

Pan Mateusz Viste napisał:


Nie jest to warunek konieczny. Font postscriptowy w swoim podstawowym
kodowaniu (z początku lat osiemdziesiątych), mimo że ma tylko 256
glifów, również pozwala na to samo -- przy użyciu kompozytów. Wbrew
obiegowej opinii, użycie przy drukowaniu kompozytów nie jest ani
trochę gorsze od drukowania *wcześniej zmontowanymi* literkami.
Te liczne literki z przeróżnymi kreseczmami, istniejące w fontach UTF,
i tak zostały zmontowane w fabryce przez automat. To tylko ułatwienie
dla programów składających, do prostego stawiania literek, jedna obok
drugiej, nie muszą być specjalnie inteligentne.

--
Jarek

Wed Feb 12, 2020 3:37 pm   

Pan Mateusz Viste napisał:


Nie jest to warunek konieczny. Font postscriptowy w swoim podstawowym
kodowaniu (z początku lat osiemdziesiątych), mimo że ma tylko 256
glifów, również pozwala na to samo -- przy użyciu kompozytów. Wbrew
obiegowej opinii, użycie przy drukowaniu kompozytów nie jest ani
trochę gorsze od drukowania *wcześniej zmontowanymi* literkami.
Te liczne literki z przeróżnymi kreseczmami, istniejące w fontach UTF,
i tak zostały zmontowane w fabryce przez automat. To tylko ułatwienie
dla programów składających. Do prostego stawiania literek, jedna obok
drugiej, nie muszą być specjalnie inteligentne.

--
Jarek

Wed Feb 12, 2020 3:52 pm   

2020-02-12 o 15:37 +0100, Jarosław Sokołowski napisał:

W druku - tak, da się. Głowica druknie literkę, cofnie się, i dodrukuje
kreseczkę, pałeczkę czy inne kółeczko. Ale jakoś te dane trzeba najpierw
wprowadzić - a zatem i wyświetlić, bo urzędnik musi przecież mieć
WYSIWYG.


Programy to jedno, API systemu operacyjnego (przykład z WinXP) to
drugie. No i dochodzi czasem kwestia sprzętu - w trybie tekstowym VGA
(a ten był wielce popularny w administracji jeszcze nie tak dawno
temu), jak byś się nie spiął, to nie wyświetlisz niczego spoza matrycy
256 znaków, bo tam nie ma tak że można sobie gdzieś kreseczkę
domalować (tak, w ten sposób działał egapl.exe, ale on dostawiał
ogonki w pamięci karty VGA, limitu 256 znaków w żaden sposób nie
przeskakiwał).

Mateusz

Wed Feb 12, 2020 4:19 pm   

Pan Mateusz Viste napisał:


Drukowanie postscriptowe z cofaniem głowicy niewiele ma wspólnego. To nie
na tym polega tworzenie kompozytów. Komputery NeXT do wyświewtlania na
ekranie też używały postscriptu -- trzeba było takie kupić urzędnikom.
To też połowa lat osiemdziesiątych.

Zresztą drukarki igłowe pod koniec swojej epoki też nie cofały -- sekwencję
<literka> <backspace> <kreseczka> drukowały jednym cięgiem.


Jak działał egapl.exe, wiem dobrze, bo mnie mocno wkurzał. Raz dodać
do matrycy nie wystarczało, przy przełączaniu trybów trzeba było to
robić ponownie, więc program musiał siedzieć w RAM i czuwać nad sprawą.
I to zajmowanie pamięci mnie wkurzało, bo wciąż mi jej brakowało.
Napisałem więc swój program, który w pamięci miał tylko 18 znaków,
a nie całą tablicę 256. Sam w sobie też był mniejszy. Różnica była
kolosalna. To samo zresztą ze sterownikami klawiatury -- ludzie
używali jakichś wielkokilobajtowych pokurcy, mój miał poniżej 200
bajtów.

--
Jarek

Wed Feb 12, 2020 4:48 pm   

2020-02-12 o 16:19 +0100, Jarosław Sokołowski napisał:

No tak, kolega o niebie a ja o chlebie.
Postscript to była, w tamtym stuleciu, droga technologia. Ja miałem na
myśli instrukcje ESC/P, de facto standard w drukarkach igłowych (a
tylko takie widywałem wówczas w administracjach).


Być może byłaby to jakaś rada... Ale nie mam przekonania, czy to
dałoby się zakwalifikować jako rozsądne zarządzanie budżetem.


Tu przyznam, że niczego sobie odciąć nie dam - sam miałem Epsona
LX-800, i *wydaje* mi się, że gdy podawałem mu stosowne polecenia ESC/P
w QBasicu w ramach takich właśnie zabaw, to głowica cofała się i
drukowała ponownie w tym samym miejscu, niczym maszyna do pisania. No
ale dawno to było, pamięć omylna, więc może mi się tylko wydaje.


Tutaj znów sprzeczność z tym co ja pamiętam - o ile dobrze pamiętam, to
egapl instalował int handler pod 0x10, dzięki czemu był w stanie
domalować na nowo kreski w tablicy VRAM za każdym razem, kiedy ktoś lub
coś zmieniło tryb tekstowy. Dzięki temu sprawa była zupełnie
bezobsługowa.


Ano właśnie... więc chyba o tym samym myślimy.


egapl.exe nie miał raczej całej tablicy - tylko właśnie domalowywał
kreseczki i ogonki na ściśle określonych glifach, dzięki czemu był
relatywnie mały. Ale znów - zaczynam mieć wątpliwości co do mojej
pamięci... Może to nie egapl.exe tak robił, tylko plega.exe? Albo jaki
inny polvga.exe? Któryś to robił na pewno, bo pamiętam jeszcze jak
przeczytałem o tym w jakimś CZYTAJ.TXT i pomyślałem "sprytnie!".


Ciekawią mnie te 18 bajty. Domniemywam, że to był tylko goły int
handler, który uruchamiał przy każdej zmianie trybu jakiś zewnętrzny
program z dysku (typu nierezydentny egapl.exe lub po prostu systemowy
MODE CON CP SELECT...)?

Mateusz

Wed Feb 12, 2020 5:31 pm   

Pan Mateusz Viste napisał:


Wydawało mi się, że rozprawiamy o [nie]konieczności używania Unicode.


Droga i powolna. Pecet z programem Goscript (nie Ghostscript) jedną
stronę przygotowywał do druku klika minut. Napisałem wtedy (w języku
postscript) program, który wciągał dowolny font postscriptowy z pliku
i po wyjęciu z niego krzywych Beziera opisujących glify, wypluwał
to w postaci gotowego do kompilacji programu języka Metafont. I to
działało wyśmienicie.


W Polsce w samej końcówce tych lat (a może na początku 90) zakupiono
dla wszystkich urzędów skarbowych komputery marki Bull. Promocja
była, trzeba brać, bo nie wiadomo, czy się powtórzy. Oprogramowania
do tego żadnego. No ale oprogramowanie to drobiazg, tego nawet nie
widać, nie to co taki solidny mebel jak komputer Bull. Oprogramowanie
przecież "się napisze". No i chyba zaczęto pisać, zaliczki wypłacono.
Ale zanim skończono, komputery już poszły na złom, bo wiadomo jak
prawo Moora (i Murphy'ego) działa.

Tak sobie myślę, że ten NeXT przynajmniej działał, więc w zarządzeniu
o jego zakupie rozsądku może być więcej.


Ja sobie dam obciąć (choćby paznokcie) -- ten Epson cofał. Ale drukarki
nowsze/lepsze drukowały jak napisałem. Pozatym była możliwość (nawet
w tych starszych) załadowania swoich znaków, tak jak w kartach EGA/VGA.
Nie trzeba było drukować zacofaną metodą.


Raczej ładował całą zawartość generatora znaków, nawet tych ASCII.
Jak się miało lekko nietypową kartę VGA, to w czasie uruchamiania
programu widać było zmianę na ekranie.


Gdyby nie wspomnienie o pliku CZYTAJ.TXT, to bym pomyślał, że to mój.
Mnie się takich opisów nigdy nie chciało robić, bowiem oszczędny w
słowie jestem. A że nigdy na rozsądnie napisany program nie natrafiłem,
napisałem własny.


Nie 18 bajtów, tylko 18 znaków: ąćęłńóśźżĄĆĘŁŃÓŚŹŻ.

--
Jarek

Wed Feb 12, 2020 8:18 pm   

Użytkownik "Jarosław Sokołowski" napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:slrnr483d5.i24.jaros@falcon.lasek.waw.pl...
Pan Mateusz Viste napisał:

Ale co - chcesz w bazie danych te kompozyty zapamietywać ?
I jak potem wyszukasz "Jarosław", a jak "Łukasz" ?

Niestety - to wymaga calosciowego podejscia - klawiatura, ekran,
programy, baza danych, drukarki ... e-mail.
Albo czekasz az informatyka dorosnie, albo trzaskasz wlasny zamkniety
system ... w assemblerze ?

J.

Wed Feb 12, 2020 8:25 pm