Potwierdzenie zasady mocy głośników w systemach 100V przy wzmacniaczu 200 W

Dariusz K. Ładziak wrote:

I suma mocy pobieranej przez głośniki nie powinna być większa od mocy
wyjściowej wzmacniacza

Temat rzeka, ale tego się tak naprawdę nie przestrzega - projektując
można tak kombinować, ale w praktyce trzeba dołożyć jeszcze dwa
głośniki, bo gdzieś jest za cicho to się dokłada. I nie "uwali" od razu
wzmacniacza, bo po pierwsze nie "gramy" zwykle na "full", po drugie
dobry wzmacniacz sobie krzywdy nie zrobi. Poza tym głośność czasem i tak
trzeba regulować odczepami albo i opornikami, bo równo musi być a
głośniki choćby nie wiem jak wyliczył to i tak wybór jest zwykle
ograniczony. No i znajomość praw akustyki: słyszałem anegdotkę, że aw
pewnej parafii kilka razy przenoszono głośnik z kuchni na plebanii do
kościoła "bo panie tamten słychać bardzo dobrze a w kościele tak cicho"

Moc głośnika powinna być większa lub równa mocy wyjściowej wzmacniacza.
Inaczej wzmacniacz pompując np. moc 200W w głośnik 100W go zwyczajnie
spali.

Właśnie nie skorzystałeś z okazji żeby nie gadać głupot...


Ha, Darek, widzisz to nie do końca głupoty są. Ja wiem że ma być o
instalacjach napięciowych, ale...
Ale w typowym przypadku grajka domowego z grubsza pasuje. Kłopot tylko w
określeniu mocy głośnika.

Generalnie wszystko co kolega Darek napisał potwierdzam.
Dodam tylko od siebie, że pracowałem przez 5 lat w firmie zajmującej się
m.in. nagłośnieniem PA (czyli własnie 100V)
i nikt tam super precyzyjnie nie podchodził do tematu - wiadomo, że
generalnie wzmacniacz powinien być w miarę dopasowany do mocy głośników.

Ale jeśli nie można było dobrać zbyt dokładnie, to dawalismy raczej
większy wzmacniacz, niż za mały -bo wiadomo, że przy zbyt małym
po prostu będzie ew. za cicho, tudzież zacznie coś charczeć.

Oczywiście kolega Darek ma rację, że tutaj nie mają zastosowania metody
rodem z sprzętu domowego.
Generalnie , cała idea sieci 100V to trochę jak elektrownia i podłączane
do niej żarówki - idzie generalnie o to, że nie da się wziąć
więcej niż elektrownia da. Mniej można - bez problemu - wzmacniacz się
nie obrazi.

Przykładem klasycznym jest właśnie radiowęzeł - nie można powiedzieć,
ile dokładnie w danym momenie jest podłączonych głośników - bo jeden
może być włączony - inny nie (często w biurach można spotkać takie
głośniki, z regulatorem głośności - i każdy sobie nim kręci jak chce).
Ale można określić ile maksymalnie można podłaczyć głośników o
określonej mocy.

Dwuprzewodowa to zdecydowanie postkomunistyczny wynalazek. W
kapitalizmie stosuje się trzy przewody - zero, system rozgłaszania
regulowanej głośności (można ustawić głośno, cicho albo wyłączyć)
i trzeci przewód - niesciszalny, dla komunikatów bezpieczeństwa.

Oczywiście. Na pracujący głośnik o mocy 500W można patrzeć choćby przez
godzinę. I nic. A z żarówką o tej samej mocy lepiej tego nie robić.

Działało. Gość ponoć był melomanem - jeden z głośników w sraczu mu
montowałem (o natrysku nie wspominając). Zniekształcenia nieliniowe
przeciążonego wzmacniacza melomanowi jakoś nie przeszkadzały...
Niektórzy lubują się w zniekształceniach specjalnie generowanych na

Czy dobrze wiec kminię, że podłączenie głośników o łącznej mocy
(zdecydowanie) większej niż moc nominalna wzmacniacza może doprowadzić do
jego uszkodzenia poprzez wymuszenie podawania większej mocy niż jest on w
stanie z siebie wydać? I że jeśli ta różnica jest stosunkowo nieduża, to
co najwyżej mogą pojawić się zniekształcenia?
Mam nadzieję, że zrozumiale to napisałem

Nominalne napięcie linii radiowęzłowej zależało od wielkości sieci.
W sieciach średniej wielkości było to 120V, w rozleglejszych 240V,
W każdej wsi albo dzielnicy montowane były transformatory obniżające
napięcie
do 30V - do takiego napięcia były przystosowane najpierw wysokoomowe
głośniki
elektromagnetyczne (magnes podkowiasty, cewka, kotwica połączona
"popychaczem"
ze środkiem membrany), później niskoomowe dynamiczne z transformatorami
dopasowującymi, w "luksusowych" wersjach transformator po wtórnej
stronie miał
odczepy i przełącznik głośności.
No to taki mieliśmy na wsi na południu polski, pamietam że jescze na

Niektórzy lubują się w zniekształceniach specjalnie generowanych na
lampie, ale podłączają kierunkowymi przewodami z miedzi beztlenowej. ;)

Pan Piotr Gałka napisał:

Głośnik to nie żarówka i inaczej trzeba na to patrzeć.
Jakieś istotne różnice ?

Oczywiście. Na pracujący głośnik o mocy 500W można patrzeć choćby przez
godzinę. I nic. A z żarówką o tej samej mocy lepiej tego nie robić.

Chciałem podobnie napisać, ale postanowiłem nie udawać, że nie rozumiem w

Czy dobrze wiec kminię, że podłączenie głośników o łącznej mocy
(zdecydowanie) większej niż moc nominalna wzmacniacza może doprowadzić
do jego uszkodzenia poprzez wymuszenie podawania większej mocy niż
jest on w stanie z siebie wydać? I że jeśli ta różnica jest stosunkowo
nieduża, to co najwyżej mogą pojawić się zniekształcenia?
Mam nadzieję, że zrozumiale to napisałem :)

Takie założenia powinieneś przyjąć (tak jak napisane wyżej)
W praktyce spotyka się wzmacniacze liniowe odporne na zwarcie -
szczególnie lampowe. Ale miałem w użyciu wzmacniacz (polski PA200 -
tranzystorowy) który grał kilka minut. Potem wyleciał z niego
czarodziejski dym...

No tak, tylko czy dobrze rozumiem, że chodzi nie o łączną moc nominalną
głośników, a wynikającą z wyboru odczepów na trafach i "widzianą" przez
wzmacniacz?
No bo jeśli mamy np. wzmak 500 W i pięć głośników o nominalnej mocy po 100
W każdy, to łącznie mają one moc 0,5 kW. Ale jeśli na trafach głośnikowych
użyjemy odczepów np. 1/4, to głośniki pobiorą tylko 1/4 mocy nominalnej,
co by oznaczało, że można w ten sposób podłączyć cztery razy wiece
głośników.

Czy dobrze wiec kminię, że podłączenie głośników o łącznej mocy
(zdecydowanie) większej niż moc nominalna wzmacniacza może doprowadzić
do jego uszkodzenia poprzez wymuszenie podawania większej mocy niż jest
on w stanie z siebie wydać?

Więc nie od jego mocy? Widzisz już błąd w rozumowaniu?

Nie.