Dlaczego ścieżki na PCB z lat 80. miały 'wężykowe' kształty i zmienną szerokość?

Tue Apr 11, 2017 1:30 pm   

Cezary Grądys <czarekgr@wa.onet.pl> wrote:


Wiem, to wyglądało jak rysowane ręcznie (i pewnie takie było). Chodzi mi
tylko o to, że wraz z erą komputerów nie zaniknęła możliwość prowadzenia
ścieżek po łuku :)

--
[ Email: a@b a=grp b=chmurka.net ]
[ Web: http://www.chmurka.net/ ]

Tue Apr 11, 2017 4:26 pm   

Użytkownik sczygiel napisał w wiadomości
W dniu wtorek, 11 kwietnia 2017 13:05:35 UTC+2 użytkownik Piotr
Wyderski napisał:

Tak jest. Podzespoly widac jakie duze sa, glosnik tez musi byc duzy,
na plytce nie ma co oszczedzac.


elementow kupa, jakos to trzeba polaczyc.
Swiat wymyslil plytki, bo widac tak najlepiej/najtaniej.


Ale to radziecki, tam surowcow sporo.


czas trawienia jest ten sam. Wytrawiacza wiecej idzie, ale tez miedzi
sie mniej marnuje, bo zuzyty wytrawiacz do huty.

Tam chyba faktycznie cos bylo, w kolejnej wersji zmienili tylko jeden
punkt,


Pamietajac radzieckie konstrukcje ... nie, na pewno serwisowania nie
mieli na mysli.

Klej w tym laminacie byl taki sobie, od lutowania odlazil. Ale to
dopiero przy naprawie, pierwszy montaz dawal rade.
Na pewno dziury wywiercic latwiej, bo precyzja mniejsza potrzebna.

A moze po prostu - pole lutownicze musi byc odpowiednio duze, a
sciezka juz nie musi byc gruba.
Wiec kreslarz (?) pole rysowal pracowicie duze, a sciezka mogla byc
juz jednym ruchem.


Duzo ich nie musialo byc - fachowiec plytke rysowal na kalce, potem
plytki fotograficznie mozna bylo pare lat trzaskac.

J.

Tue Apr 11, 2017 4:39 pm   

W dniu 2017-04-11 o 13:05, Piotr Wyderski pisze:

u góry radia, w okienkach jest dostęp do trymerów strojących.



--
Pozdr
Janusz

Tue Apr 11, 2017 4:41 pm   

On Tue, 11 Apr 2017 18:26:02 +0200, "J.F."
<jfox_xnospamx@poczta.onet.pl> wrote:

Ale to wszystko spekulacje i.domysły, serio wszyscy co pamiętali
dlaczego tak dawno już pomarli?

--
Marek

Tue Apr 11, 2017 4:41 pm   

W dniu 2017-04-11 o 18:06, sczygiel@gmail.com pisze:


nie ma przelotki
bo to płytka jednostronna więc w ten sposób wzmacniano ją mechanicznie.


--
Pozdr
Janusz

Tue Apr 11, 2017 6:06 pm   

W dniu wtorek, 11 kwietnia 2017 13:05:35 UTC+2 użytkownik Piotr Wyderski napisał:

W tym przypadku to bym filozofii sie nie doszukiwał :)

Ale nawet taka plytka jesli pozwalała na sprawniejsze montowanie i lutowanie to i tak zysk dla "gospodarki" tamtych czasów.



Ta petelka to wogóle mnie dziwi ze nie jest wielkim polem.
Bo demoludy za wiele nie miały i oszczędzanie było warto realizować.
Na tej płytce to aż sie prosi o jakies wieksze pola aby oszczędzać wytrawiacz albo czas wytrawiania.


Ale pewnie sie o tym nie dowiemy czy ktos myslał o ułatwianiu serwisowania czy montazu w tamtych czasach.
Pewnie metodologii bylo tyle ilu fachowców w zakładzie.

Wed Apr 12, 2017 7:22 am   

Dnia Tue, 11 Apr 2017 09:51:47 +0200, Marek napisał(a):

IMO
a) taki zwyczaj, przynajmniej w branzy RTV,
b) elementy nieregularne,
c) troche trzeba bylo sie nakombinowac jak to wszystko rozmiescic i
polaczyc, a potem to nawet by glupio wygladalo jakby chciec od linijki
rysowac
d) to z linijka byloby bardziej pracochlonnie, bo skoro mozna machnac
od reki, to po co sie starac :-)

e) pokutowala teoria duzego obszaru masy ... a moze nadal obowiazuje,
bo dobra jest.

J.

Wed Apr 12, 2017 9:57 am   

sczygiel@gmail.com wrote:


Przyznam, że nie zrozumiałem -- jakiej filozofii?
Napisałeś, że proste ścieżki ułatwiają analizę układu,
na co odpowiedziałem, że ówczesne układy konsumenckie
były na tyle nieskomplikowane, że to nie robi większej
różnicy. Jestem pewien, że na zdjęcie schematu ideowego
z płytki z zapasem wystarczyłyby Ci 2 godziny. Gdybyś
to musiał zrobić ze współczesnym odtwarzaczem mp3, to
doby by nie starczyło, choć liczba elementów zasadniczo
podobna, jak nie mniejsza. A i tak nigdy nie będziesz
miał pewności, że gdzieś nie ma zagrzebanej przelotki. :-)


No tak, płytki drukowane zasadniczo tylko po to istnieją
i poza dramatycznym obniżeniem kosztów wytworzenia produktu
niemal wszystkie inne parametry maja gorsze od rozwiązań
alternatywnych. Ale już ta jedna przewaga zapewnia im dominację,
co jest zupełnie naturalne.

Mnie się najbardziej podoba to:

https://en.wikipedia.org/wiki/Printed_circuit_board#Multiwire_boards

Pozdrawiam, Piotr

Wed Apr 12, 2017 10:09 am   

J.F. wrote:


Niska impedancja szyn zasilania, w tym masy, to absolutna
podstawa, czemu więc "poukutowała"? :-)

W zaleceniach dla płytek wielowarstwowych piszą wprost o tym,
by przeznaczać całą warstwę wewnętrzną na GND, a warstwę VDD
ciąć na tak niewiele jak największych obszarów, jak się tylko
da. Tu ludzie pracowali głównie na jednej warstwie, więc robili,
co mogli. :-)

Nawiasem mówiąc: dlaczego dzisiejsze płytki często składają
się z długich i cienkich ścieżek, nawet w sytuacji, gdy to
nie jest absolutnie konieczne? Jaki jest zysk z nieposiadania
miedzi, pomijając oczywiste względy wymaganych prawem i rozsądkiem
izolacyjnych? Ja się staram minimalizować powierzchnię pustych pól,
przez co moje płytki często wyglądają jak frezowane. :-)

Pozdrawiam, Piotr

Wed Apr 12, 2017 10:46 am   

Użytkownik "Piotr Wyderski" napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:ockuc0$bso$1@node1.news.atman.pl...
J.F. wrote:

Ale to zrozumiale ... i mozliwe do realizacji. I ekranuje sygnaly
miedzy warstwami.


http://www.petervis.com/Radios/vef-206/vef-206-inside-look-large-image.html

Myslisz, ze tu o impedancje chodzilo ?


Bo programy komputerowe rysuja sciezki cienkie :-)

A czy to takie istotne czy cienkie czy szerokie ? Nie wiem.
Ale szerokie sciezki to chyba duze pojemnosci - w szybkich sygnalach
cyfrowych szkodzi.
(a w zasilaniu pomaga)

No i ostatnio dochodzi kwestia chlodzenia elementow SMD.

J.

Wed Apr 12, 2017 12:13 pm   

W dniu 2017-04-12 o 13:08, V.L.Pinkley pisze:

P.G.

Wed Apr 12, 2017 12:36 pm   

Użytkownik napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:f1f6d1b1-0c0a-4c33-b597-6966da40917e@googlegroups.com...
W dniu środa, 12 kwietnia 2017 11:57:58 UTC+2 użytkownik Piotr
Wyderski napisał:

Bledna IMO.
Do tego to najlepiej sie sprawdzal nadruk od strony elementow.

I tak mi sie wydaje, ze czesto najpierw obsadzano elementy, a potem
lutowano hurtem.
Wiec sciezek nawet obsadzajacy nie widzieli.


Odtwarzac mp3 to akurat moze miec bardzo prosty schemat (wszystko w
jednym scalaku) ... ale wielkosc i ukryte sciezki ... doba moze byc za
malo :-)


IMO - niekoniecznie zalane.
Jak rozumiem - glownie odpada czas projektowania plytki.
A przy krotkiej serii polaczenia mozna zmienic, nie wyrzucajac
zamowionych wczesniej plytek.

J.

Wed Apr 12, 2017 1:08 pm   

użytkownik Piotr Wyderski napisał:


Taki jest soft. Trza by wylewać poligony dla każdej ścieżki, zamiast
tego łatwiej wylać masę.


Kiedyś technologia nie pozwalała na wylewanie masy, a nawyki pewnie pozostały.
Dzisiaj fotoploter naświetla lina po linii i jest mu wszystko jedno
czy masa jest, czy jej nie ma. Kiedyś to inaczej działało.
Pisałem w innym wątku, płytka z masą 30MB, bez masy 100kB,
wątpię żeby stare softy z l.80tych obrobiły plik 30-100MB.

Zysk z nieposiadania miedzi? Chyba tylko w obwodach wielowarstwowych i
to czasem, za dużo masy - źle.


Płytka z ruskiego radyjka ma takie ścieżki, bo trawienie jest tanie
i projektowanie/korekta są proste. Jak się cofniesz jeszcze
o kilkadziesiąt lat kiedy to wygrzewano proszek srebrny zamiast trawienia miedzianej folii, zobaczysz że masy nie było, materiał drogi to
się oszczędzało.

Wed Apr 12, 2017 1:20 pm   

W dniu 12.04.2017 o 14:36, J.F. pisze:

Raczej tak było, płytka na jakimś stojaczku i montażysta wtykał od 1
strony. Podobno były też systemy co pokazywały plamką światła w którym
miejscu dany element wetknąć.

Wed Apr 12, 2017 1:24 pm   

W dniu 12.04.2017 o 13:08, V.L.Pinkley pisze:


Spotkałem się z tym problemem zamawiając płytki, płakali, że całą noc
fotoploter chodzi, żeby te masy wypełnić. Przyczyna była taka, że były
wypełnienia prostokątami i to było naświetlane bardzo cienką ścieżką.
Po wykryciu przyczyny zmieniliśmy te wypełnienia na rysowane (ręcznie)
grubymi ścieżkami i było OK.