C++ a API sieciowe: Co warto wiedzieć o standardach 2011 i 2014?

Thu Aug 25, 2016 2:11 pm   

Użytkownik "Piotr Gałka" napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:npk58c$414$1@news.chmurka.net...
Użytkownik "Marek" <fake@fakeemail.com> napisał w wiadomości

A to zalezy co rozumiemy za mikrokontroler.
Taka np nawigacja samochodowa, pierwsze byly chyba juz z 15 lat temu,
a program mial pare MB (plus dane).

Telefon komorkowy siemens ME45, rok 2001, firmware liczyl cos 6MB.
A tam tylko 3 gry byly i zadnej Javy :-)

J.

Thu Aug 25, 2016 6:16 pm   

MKi pisze:

Na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej (czyli na popularnie
mówiąc Elce) programy na Odr 1402 spisywało się na pliku specjalnych
arkuszy ochrzczonych mianem sheetów, potem odbierało się ważący parę
kilo plik kart Holleritha, przeglądało i własnoręcznie edytowało karty
źle zakodowane...

--
Darek

Thu Aug 25, 2016 6:41 pm   

Użytkownik "Piotr Gałka"

....

cofnąć do poprzedniej wersji jak te 11 linijek zniknęło z internetu.
---
A nie kojarzę by z artykułu wynikało, że nie mogą cofnąć. Gość tylko usunął
swój kod, bo uznał, że ma do tego prawo. Ale to z reguły znaczy, że ten kod
w centralnym repozytorium jest tyle, że został przez niego usunięty z
najnowszych wersji, które użytkownicy czerpią w ciemno, ale przecież nic nie
stoi na przeszkodzie by po zauważeniu problemu wycofać. No i są rozproszone
systemy wersjonowania, gdzie nawet nie dałoby się usunąć dostępu do tych
starych wersji.


ale jakbyś jakoś zdefiniował/opisał co rozumiesz pod pojęciem testy
automatyczne (jakiś przykład) to byłbym dźwięczny. Czuję, że wiąże się to z
czymś co ja nazywam wektory testowe, ale nie wiem czy to jest to samo, czy
coś więcej.
---
Jest wiele różnych metod testowania oprogramowania. Mnie chodzi tylko o to,
że są metody automatycznego testowania umożliwiające szybkie stwierdzenie,
że po zmianie nie działa zgodnie z założeniami. Stawiałeś taki problem.

Thu Aug 25, 2016 6:44 pm   

Użytkownik "Piotr Gałka"

Spróbuj odkryć
Bo SVN lub ewentualnie git (choć do prostych spraw lepszy svn IMHO) to fajna
sprawa.
Coś w rodzaju aktówki windowsowej i automatycznego kopiowacza który zapisuje
poszczególne zmiany w plikach zapisywanych. Fajna sprawa.
Przydaje sie nie tylko do kodu.
Może śledzić również dokumenty, pliki binarne itp...
--------
Nie czuję potrzeby. ... po jakimś
czasie wyłączłem jego funkcje pamiętania iluś tam ostatnich wersji plików
....
---
Więc taka sytuacja jak opisana w artykule mogłaby się zdarzyć z twoim kodem

Thu Aug 25, 2016 6:48 pm   

Użytkownik "Piotr Gałka"


Ja np. korzystam z SVN do synchronizowania plików między komputerami, jako
backup i system wersjonowania.
Całość to w sumie dwa skrypty (update i commit) a pożytek ogromny.
Jak pracuję na jednym komputerze i tworzę coś to wystarczy że wyślę aktualny
stan pracy do svn jednym skryptem, nastepnie idę do drugiego komputera i
uruchamiam update, robie co mi tam trzeba i wynik znowu wysylam do svn
(commit).
To w sumie nic kosmicznego ale bardzo ułatwia pracę.

-----------
Przekonałeś mnie na tyle, że zapisałem sobie to SVN (+ wcześniej wymieniony
git) do sprawdzenia kiedyś.....
Ja pracuję na jednym komputerze i nie mam potrzeby synchronizacji
czegokolwiek.
---
Przepuszczanie kodu przez inne komputery umożliwia zweryfikowanie
kompletności projektu.

Thu Aug 25, 2016 6:51 pm   

Użytkownik "Piotr Gałka"


---
Co za różnica ?

Jak w mikrokontrolerze jest sprzęt liczący AESa i brat pisząc program
korzysta z niego to nie musi dołączać do swojego kodu żadnej biblioteki
tylko musi wiedzieć przez które rejestry i jak komunikować się z tym
sprzętem.
---
No właśnie, czyli zamiast napisać ten kod samodzielnie użyłeś jakiegoś
scalaka. Ten scalak ma jakiś kod, mikrokod czy cokolwiek, co jest gotową
biblioteką nawet jeśli zwykle tego tak nie określamy.

Thu Aug 25, 2016 8:53 pm   

Jarosław Sokołowski pisze:

I to jest taka pewna paranoja, ten command.com jako niejako system
powinien być permanentnie trzymany w RAM i zabezpieczony przed
wywaleniem przez coś innego, nie wiem czy tak się dzieje lub jest to w
ogóle możliwe, ale faktem jest że trzymanie pewnych rzeczy w ramdysku
zdecydowanie daje kopa maszynie, bawiłem się tym jeszcze za czasów 386
kiedy komp z 4MB RAM to był wypas a dyski twarde miały transfer rzędu
700kB/s. Nie wiem jak działa mechanizm alokacji pamięci (wtedy i teraz)
ale wygląda na to, że jak brakuje pamięci na coś co ma być uruchomione
to system czyści cache systemu plików bez patrzenia co tam siedzi.


--
AlexY
http://faq.enter.net.pl/simple-polish.html
http://www.pg.gda.pl/~agatek/netq.html

Thu Aug 25, 2016 9:07 pm   

Pan AlexY napisał:


Nie taka tam znowu paranoja, jeśli wziąć pod uwagę gospodarowanie
ograniczoną pamięcią RAM. Command.com miał część rezydentną i
nierezydentną. Ta druga była wywalana z pamięci przed uruchomieniem
programu. A potem ładowana po jego zakończeniu.


Shell uniksowy siedzi w ramie cały czas.

--
Jarek

Fri Aug 26, 2016 8:21 am   

Użytkownik "Jarosław Sokołowski" napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:slrnnrunfv.udk.jaros@falcon.lasek.waw.pl...

Chyba nie tak calkiem - raz, ze przez mechanizm pamieci wirtualnej
moze z tej pamieci wyleciec na dysk.

Dwa - cos mi chodzi po glowie, ze byla mozliwosc "wyjdz z shella i
uruchorm inny program".
Malo uzyteczne, bo potem sie trzeba bylo zalogowac :-)

J.

Fri Aug 26, 2016 8:35 am   

U nas pisanie na sheetach też było w ofercie ośrodka obliczeniowego,
ale to wydłużało o jeden dzień proces tworzenia programu. Po paru
pierwszych programach wszyscy na roku nauczyliśmy się obsługiwać
perforatory. Dla wielu był to pierwszy kontakt z klawiaturą.


Oj, tak, tak. Z definicji panie perforatorki miały obowiązek
przepisywać znak w znak, łącznie z błędami ortograficznymi
w komentarzach. A w rzeczywistości... raz zdarzył mi się
plik kart wydziurkowanych z przesunięciem o jeden znak w
lewo (czyli to, co miało być w 7 kolumnie, było w 6). Jak
ktoś pamięta FORTRAN, to wie, jak to było bolesne.

Pozdrowienia,
MKi

Fri Aug 26, 2016 3:57 pm   

On Thu, 25 Aug 2016 23:07:11 +0200, Jarosław
Sokołowski<jaros@lasek.waw.pl> wrote:

I tak i nie (exec i zastąpienie).
Porównywanie środowiska i shella uniksa do dosa jest mało poważne.

--
Marek

Fri Aug 26, 2016 7:30 pm   

Pan Marek napisał:


Usenet też nie jest jakimś arcypoważnym medium. Zapytam więc: dalczego?

Jarek

--
-- Znikąd nie biorę żadnych porównań. Niech mnie Bóg broni, żebym ja miał kogoś
do kogoś porównywać! Pan gospodarz mnie zna. No, powiedz sam, że nigdy nikogo
do nikogo nie przyrównywałem. Tylko że nie chciałbym być w skórze tej wdowy po
arcyksięciu. Co ona teraz zrobi? Dzieci sieroty, dobra na Konopiszcie bez pana.

Sat Aug 27, 2016 7:50 am   

On Fri, 26 Aug 2016 10:35:02 +0200, MKi
<emkai@to-nalezy-wywalic.op.pl> wrote:

Auć

Sat Aug 27, 2016 4:01 pm   

Użytkownik "slawek" <fake@fakeemail.com> napisał w wiadomości
news:almarsoft.7479443680946841744@news.v.pl...

Tak z ciekawości - nie znam F, choć kiedyś mnie zainteresował i kiedyś sobie
go chyba wyprobuję - czy wymagało to:

a. ponownej kompilacji?
b. przepisania programu od nowa?
c. przesunięcia odpowiednich bitów w całej reszcie programu?
d. zrestartowania komputera i załadowania systemu?
e. oczywiście, po poprawkach, ponownego zapisania całości na nowym pliku
kart, pomijam wagę... chodziło o czas tej operacji? A potem ponownej
kontroli całości?
f. inne - jeśli tak (a chyba na pewno), to co?

Kiedyś pewnemu hiszpańskojęzycznemu się "bekło" i miast dodzwonić się do
jakiegoś Pablo w Wenezueli, dodzwonił się do mnie, do Warszawy... powiem, że
w moim przypadku, wystarczył ledwie JEDEN przekłamany bit - i gość
"wylądował" tak circa 10kkm dalej... Nie muszę chyba tłumaczyć, że kierunek
Wenezueli jest 58, a Polski 48, reszta z pewnością się zgadzała.

--
Życie jest przepiękną telenowelą, przenoszoną drogą płciową.
(C) Ferdek Kiepski
(dostępny tu adres email nie jest zarejestrowany w żadnym serwisie,
i JAKIKOLWIEK mailing BEZWZGLĘDNIE zostanie potraktowany jako spam!)

Sat Aug 27, 2016 5:02 pm   

On Sat, 27 Aug 2016 18:01:53 +0200, "HF5BS" <hf5bs@jo.pl> wrote:

Też.

Pamiętaj - program był już wydziurkowany na takich papierowych
karteczkach z kartonu - poszukaj w Wikipedii "karta dziurkowana".
Jeżeli program miał 200 linijek, to było to 200 takich kart plus tzw.
karty kontrolne (z poleceniami dla systemu, nie w Fortranie).

Format linijki w Fortranie był sztywny: pierwsza kolumna (czyli
pierwszy znak na karcie) oznaczał, jeżeli był literą C lub *, że
karta jest komentarzem, w kolumnach od 1 do 5 pisało się etykiety,
kolumna 6 oznaczała że karta jest kontynuacją poprzedniej. Od 7 do 72
było miejsce na tekst programu, od 73 do 80 było miejsce na numer
karty (traktowany jako komentarz, ale jeżeli były tam kolejne numery
to łatwiej było ułożyć karty z powrotem... )

Zwykle tekst programu pisano bez wcięć. Tzn. od 7 kolumny.

Przesunięcie wszystkiego o jeden znak w lewo oznaczało w praktyce
konieczność wydziurkowania tych kart od nowa. Było mniej więcej tak
dewastujące jak usunięcie wcięć z programu w Pythonie.

Bardziej wtajemniczeni mogli to naprawić (na Odrze) przez MOP. Karty
były bowiem wczytywane na dysk i dopiero potem przetwarzane.
Wystarczyło przejrzeć pracę (jobs) danego użytkownika, przejąć
odpowiedni job, otworzyć go w edytorze tekstu (jeszcze
prymitywniejszym niż vi), poprawić co trzeba i puścić z powrotem jako
zadanie wsadowe. Łatwizna. Teoretycznie jeżeli Ośrodek Obliczeniowy
dysponował perforatorem kart jako urządzeniem wyjściowym, to można
było takie poprawione karty wydziurkować automatycznie. Ewentualnie
wydziurkować na papierowej tasiemce dalekopisowej, ewentualnie
zapisać na pólcalowej taśmie magnetycznej.

Podobne możliwości były i na CDC, i na RIAD.

Ale aby z nich skorzystać trzeba było mieć dostęp do terminali
interaktywnych.