Skąd się bierze poziom RMS w audio? Analiza wartości na przykładzie płyty CD

Warto dodac ze dalo sie tez uzyskac dzwiek quadro (kwadro) i nawet takie plyty byly do dostania.
Ale kwadrofonia była z podnośną. To oznaczało praktycznie
jednorazowość płyt
Hmmm ale chyba to nie jedyne standardy byly.

No poza dodatkowymi rowkami.

Bo mialem kiedys w reku ksiazke gdzie wyjasnione bylo ze dodatkowe
kanaly byly kodowane w postaci ruchu kolowego igly.

I te plyty byly kompatybilne z gramofonami stereo i nawet mono.

Nie moge znalezc teraz info o tym wiec nie wiem czy rzeczywiscie
pojawil sie taki produkt czy to o czym czytalem to byla tylko
marketingowa zajawka z zachodu ktora ktos przedrukowal w Polsce.

I te plyty byly kompatybilne z gramofonami stereo i nawet mono.

Z mono nic nie było kompatybilne poza mono. A jednogłośnikowy system
dźwięku przestrzennego jest wynajdowany średnio co 20 lat i jego
skuteczność jest zbliżona do efektu placebo - słyszą dźwięk
przestrzenny ci, którzy chcą go usłyszeć ;)

Przez kompatybilnosc mialem na mysli ze wkladajac plyte kwadro do gramofonu mono bylo slychac sume wszystkich kanalow. I to samo z gramofonem stereo.

(...) Tak samo jak kolorowy celofan nie robil kolorowego telewizora z
takiego czarnobialego

I te plyty byly kompatybilne z gramofonami stereo i nawet mono.
Z mono nic nie było kompatybilne poza mono. A jednogłośnikowy system
dźwięku przestrzennego jest wynajdowany średnio co 20 lat i jego
skuteczność jest zbliżona do efektu placebo - słyszą dźwięk
przestrzenny ci, którzy chcą go usłyszeć
Przez kompatybilnosc mialem na mysli ze wkladajac plyte kwadro do
gramofonu mono bylo slychac sume wszystkich kanalow. I to samo z gramofonem stereo.

Oczywiste ze gramofon mono nie zagra przestrzennie. Tak samo jak
kolorowy celofan nie robil kolorowego telewizora z takiego czarnobialego

Nie. Włożenie do gramofonu mono płyty innej niż mono niszczyło płytę.
Igła wkładki mono nie ma możliwości wykonywania właściwych ruchów i
niszczy rowek każdej innej płyty poza mono.

Dnia 13.05.2018 RoMan Mandziejewicz <roman@pik-net.pl.invalid> napisał/a:
Nie. Włożenie do gramofonu mono płyty innej niż mono niszczyło płytę.
Igła wkładki mono nie ma możliwości wykonywania właściwych ruchów i
niszczy rowek każdej innej płyty poza mono.
To od dawna nieprawda. Tyczyło się to starych (naprawdę starych)
gramofonów, generalnie na płyty gruborowkowe.

Pierwsze Bambino i
pochodne miały wkładkę UK4 która owszem, miała tylko jeden kierunek
ruchu, ale jak pojawiły się płyty stereo pojawiła się tez wkładka UK8
różniąca się tym od UK4, że dopuszczała ruch igły we wszystkich
kierunkach.

Nie. Włożenie do gramofonu mono płyty innej niż mono niszczyło płytę.
Igła wkładki mono nie ma możliwości wykonywania właściwych ruchów i
niszczy rowek każdej innej płyty poza mono.
To od dawna nieprawda. Tyczyło się to starych (naprawdę starych)
gramofonów, generalnie na płyty gruborowkowe. Pierwsze Bambino i
pochodne miały wkładkę UK4 która owszem, miała tylko jeden kierunek
ruchu, ale jak pojawiły się płyty stereo pojawiła się tez wkładka UK8
różniąca się tym od UK4, że dopuszczała ruch igły we wszystkich
kierunkach. Inna rzecz, że jedna i druga wymagała sporego nacisku na
płytę i je niszczyła, ale to już niezależnie od stereofoniczności
nagrania. Wszystkie późniejsze (polskie) wkładki monofoniczne AFAK były
już stereo-friendly.

Oczywiste ze gramofon mono nie zagra przestrzennie. Tak samo jak
kolorowy celofan nie robil kolorowego telewizora z takiego czarnobialego
:)

Nie zrozumiałeś. Chodzi o fizyczne niszczenie płyt.

Ostatnia polska wkładka krystaliczna mono (stosowana w serii
plastikowych gramofonów na licencji Grundiga) - podobna do UF70 ale w
wersji mono - miała w instrukcji wprost ostrzeżenie, żeby jej nie
stosować do płyt stereo.

UK8 była zgodna ze stereo? Nie masz czasem na myśli UK4M?

W dniu 2018-05-11 o 09:43, robot pisze:

Większość CD do 1988 brzmi faktycznie miło dla ucha, a później to już 90% wydań dla ludu co słoń na ucho nastąpił.

Dla optymistów którzy uważają że muzyka musi dobrze brzmieć na
gównianym odtwarzaczu MP3 za dziesięć dolarów z jeszcze
gorszymi słuchawkami.
I pod takie sprzęty się dzisiaj robi nagrania.

Może dobrze brzmieć. Ale nie gównianym kodekiem typu X-ing.

Nie nie może, i dlatego się podbija głośność i kompresje dynamiki.
Wtedy postrzegasz je lepiej, do czasu kiedy to puścisz na
normalnych kolumnach.

Jeszcze pozostają do wyboru wydawnictwa audiofilskie: dobry dźwięk - słaby repertuar.

A cena ?

Właściwe tak sama jak zwykłe. Ale zwykłe często można wysępić w niezliczonych promocjach na Amazonie itp.

Sunday, May 13, 2018, 9:50:30 PM, you wrote:
Nie. Włożenie do gramofonu mono płyty innej niż mono niszczyło płytę.
Igła wkładki mono nie ma możliwości wykonywania właściwych ruchów i
niszczy rowek każdej innej płyty poza mono.
To od dawna nieprawda. Tyczyło się to starych (naprawdę starych)
gramofonów, generalnie na płyty gruborowkowe. Pierwsze Bambino i
pochodne miały wkładkę UK4 która owszem, miała tylko jeden kierunek
ruchu, ale jak pojawiły się płyty stereo pojawiła się tez wkładka UK8
różniąca się tym od UK4, że dopuszczała ruch igły we wszystkich
kierunkach. Inna rzecz, że jedna i druga wymagała sporego nacisku na
płytę i je niszczyła, ale to już niezależnie od stereofoniczności
nagrania. Wszystkie późniejsze (polskie) wkładki monofoniczne AFAK były
już stereo-friendly.
Ostatnia polska wkładka krystaliczna mono (stosowana w serii
plastikowych gramofonów na licencji Grundiga) - podobna do UF70 ale w
wersji mono - miała w instrukcji wprost ostrzeżenie, żeby jej nie
stosować do płyt stereo.

Ostatnia polska wkładka krystaliczna mono (stosowana w serii
plastikowych gramofonów na licencji Grundiga) - podobna do UF70 ale w
wersji mono - miała w instrukcji wprost ostrzeżenie, żeby jej nie
stosować do płyt stereo.
OK, nie upieram się tak późnymi konstrukcjami się nie zajmuję

W każdym razie problem był znany już od początku lat 60-tych i istniały
rozwiązania.

Nie. Te kompresory były stosowane powszechnie i nie tylko do dynamicznej
orkiestry symfonicznej ale i np. nagrywania instrumentów, bo kompresja
dynamiki była od dawna i nadal jest uważana za jedną z najważniejszych
czynności podczas realizacji miksu obok equalizacji (bo takie rzeczy,
jak ustawienie głośności i panorama, to oczywistość).

Oczywiście kompresora używa się tam, gdzie jest potrzebny bądź jego
zastosowanie jest wynikiem decyzji artystycznej. Z kompresją przegiąć
jest bardzo łatwo i wtedy efekty są opłakane. No ale tu się chyba
zgadzamy.

A w jakich sytuacjach kompresor jest potrzebny? Tak ogólnie pytam z ciekawości.

Hello Tomasz,

Monday, May 14, 2018, 12:08:57 AM, you wrote:

Ostatnia polska wkładka krystaliczna mono (stosowana w serii
plastikowych gramofonów na licencji Grundiga) - podobna do UF70 ale w
wersji mono - miała w instrukcji wprost ostrzeżenie, żeby jej nie
stosować do płyt stereo.
OK, nie upieram się tak późnymi konstrukcjami się nie zajmuję :)

W międzyczasie znalazłem - nazywało się to UK-9 a wersja stereo UF-50.

W każdym razie problem był znany już od początku lat 60-tych i istniały
rozwiązania.

Problem był znany w momencie pojawienia się pierwszych płyt stereo. A
wcześniej jeszcze gdy gramofonów do zapisu wgłębnego próbowano używać
do zapisu bocznego. Później (czasy pierwszych Bambino) - która igła
jest która - zielony czy czerwony przycisk. We wkładkach UK-9/UF-50 to
samo - w którą stronę semafor ma być ustawiony
Takie drobiazgi jak igła zniszczona przesunięciem w poprzek płyty i
używana nadal...

Kultura użycia gramofonu pojawiła się w Polsce powszechniej, jak się
pojawił pierwszy Fonomaster (ciut wcześniej był G600). Swoją drogą -
bardzo mi się podobał.