DIY kolorymetr z obsługą pod pythonem

Pan Mirek napisał:

Przy pracy impulsowej może pojawić się modulacja AM/FM. Dioda zaczyna
świecić silnie i krótkofalowo, po milisekundach słabnie i czerwienieje.

To się uśredni - to nie są przecież krytyczne czasowo pomiary?

W przypadku AM tak, ale FM powoduje, że możemy nie wiedzieć, co mierzymy.
Nie że wiem, że to wielki problem. Wskazuję na co zwrócić uwagę w projekcie
badawczym.

Takie Pico steruje bardzo dobrze PWM-ami, więc można podłączyć stado
różnych LED.

Teraz jest tak, że wystarczy mieć jedną linię danych, by sterować stadem
różnych LED, które świecą trzybajtowym kolorem.

https://www.mouser.com/pdfDocs/WS2812B-2020_V10_EN_181106150240761.pdf

On Sat, 18 Feb 2023 11:14:56 +0100, Mirek wrote:
On 18.02.2023 10:46, Jarosław Sokołowski wrote:

Przy pracy impulsowej może pojawić się modulacja AM/FM. Dioda zaczyna
świecić silnie i krótkofalowo, po milisekundach słabnie i czerwienieje.


To się uśredni - to nie są przecież krytyczne czasowo pomiary?

W ogóle to ja bym wziął takie Rpi Pico, wgrał któregoś Pythona (skoro ma
być Python) i z niego sterował wszystkim i mierzył. Reszta na PC przez
USB, też w Pythonie - zgodnie z założeniami.

A da sie na Pico jakos dobrze oprogramowac slave USB, czy to jakos
terminalowo ?

Takie Pico steruje bardzo dobrze PWM-ami, więc można podłączyć stado
różnych LED.
Początkowo myślałem o fotodiodzie z komparatorem i rozjaśniamy LED aż
się przełączy, ale skoro mierzyć lepiej, to jakiś DAC np. ADS 1115 czy coś.

Sa fotodiody zintegrowane z DAC czy innym.
Np seria TSL25x1
https://www.publicsensors.org/light-sensor/

Teraz jest tak, że wystarczy mieć jedną linię danych, by sterować stadem
różnych LED, które świecą trzybajtowym kolorem.

https://www.mouser.com/pdfDocs/WS2812B-2020_V10_EN_181106150240761.pdf

Ale to jest chyba na mnie za mądre. Tzn. rozumiem zasadę ale musiałbym
tu zdaje się kombinować co z czym łączyć i nie daj boże jeszcze samemu
zrobić jakąś płytkę i wlutować scalaka. To mogłoby mnie i tego scalaka
zabić.

Termostat nic nie pomoże. Nieważne, czy temperatura otoczenia
to 10, 20, czy 30 stopni. Sama struktura nagrzewa się wściekle,
a jej temperatura zależy głównie od prądu.

Można poczekać na pewne wartości równowagowe. Odpowiednio duży
radiatorek trochę pomoże. To o ile tylko prąd będzie stały i na
tyle niski, że tej diódki nie zniszczy.

Z diódkami może być tak, że przy większej mocy świecenia (a więc
też większej temperaturze) potrafią zmienić widmo. Przesuwa się ku
czerwieni, jakby chciały odlecieć. To też czasem można wychwycić
wzrokiem. Lepiej trzymać się dolnych rejestrów jasności.

To już będzie na kolejnym etapie i myślę, że rzecz jest do ogarnięcia.
Całość jest wypadkową paru rzeczy więc może się okazać, że nawet takie
przesunięcie zwyczajnie nie robi, w znaczeniu, jakbym mierzył grubość
bieżnika w oponie linijką, która się też przecież kurczy/rozszerza
(wariacja na poziomie 10 um przy wymaganej precyzji 0.5 mm.

Pan Marcin Debowski napisał:

Z diódkami może być tak, że przy większej mocy świecenia (a więc
też większej temperaturze) potrafią zmienić widmo. Przesuwa się ku
czerwieni, jakby chciały odlecieć. To też czasem można wychwycić
wzrokiem. Lepiej trzymać się dolnych rejestrów jasności.

To już będzie na kolejnym etapie i myślę, że rzecz jest do ogarnięcia.
Całość jest wypadkową paru rzeczy więc może się okazać, że nawet takie
przesunięcie zwyczajnie nie robi, w znaczeniu, jakbym mierzył grubość
bieżnika w oponie linijką, która się też przecież kurczy/rozszerza
(wariacja na poziomie 10 um przy wymaganej precyzji 0.5 mm.

Takie przesunięcie nie wpłynie na trafienie lub wypadnięcie z jekiejś
linii absorbcyjnej czy emisyjnej? Może nie, bo widmo diody dość szerokie.
Ale taki na przykład zielony laser 532 nm może różnie kosztować, a to
zależy od trzymania parametrów. Ten w latarce do pokazywania gwiazd na
niebie dziesięć dolarów, a laboratoryjny kilka tysięcy. Wiącha wygląda
podobnie.

Z diódkami może być tak, że przy większej mocy świecenia (a więc
też większej temperaturze) potrafią zmienić widmo. Przesuwa się ku
czerwieni, jakby chciały odlecieć. To też czasem można wychwycić
wzrokiem. Lepiej trzymać się dolnych rejestrów jasności.

To już będzie na kolejnym etapie i myślę, że rzecz jest do ogarnięcia.
Całość jest wypadkową paru rzeczy więc może się okazać, że nawet takie
przesunięcie zwyczajnie nie robi, w znaczeniu, jakbym mierzył grubość
bieżnika w oponie linijką, która się też przecież kurczy/rozszerza
(wariacja na poziomie 10 um przy wymaganej precyzji 0.5 mm.

Takie przesunięcie nie wpłynie na trafienie lub wypadnięcie z jekiejś
linii absorbcyjnej czy emisyjnej? Może nie, bo widmo diody dość szerokie.
Ale taki na przykład zielony laser 532 nm może różnie kosztować, a to
zależy od trzymania parametrów. Ten w latarce do pokazywania gwiazd na
niebie dziesięć dolarów, a laboratoryjny kilka tysięcy. Wiącha wygląda
podobnie.

Pasma absorbcyjne cząsteczek w roztworach są bardzo szerokie, nie ma
problemu. Co innego wolne atomy, ale to zupełnie inna bajka.

Pan Marcin Debowski napisał:

Z diódkami może być tak, że przy większej mocy świecenia (a więc
też większej temperaturze) potrafią zmienić widmo. Przesuwa się ku
czerwieni, jakby chciały odlecieć. To też czasem można wychwycić
wzrokiem. Lepiej trzymać się dolnych rejestrów jasności.

To już będzie na kolejnym etapie i myślę, że rzecz jest do ogarnięcia.
Całość jest wypadkową paru rzeczy więc może się okazać, że nawet takie
przesunięcie zwyczajnie nie robi, w znaczeniu, jakbym mierzył grubość
bieżnika w oponie linijką, która się też przecież kurczy/rozszerza
(wariacja na poziomie 10 um przy wymaganej precyzji 0.5 mm.

Takie przesunięcie nie wpłynie na trafienie lub wypadnięcie z jekiejś
linii absorbcyjnej czy emisyjnej? Może nie, bo widmo diody dość szerokie.
Ale taki na przykład zielony laser 532 nm może różnie kosztować, a to
zależy od trzymania parametrów. Ten w latarce do pokazywania gwiazd na
niebie dziesięć dolarów, a laboratoryjny kilka tysięcy. Wiącha wygląda
podobnie.

Pan Marcin Debowski napisał:

Termostat nic nie pomoże. Nieważne, czy temperatura otoczenia
to 10, 20, czy 30 stopni. Sama struktura nagrzewa się wściekle,
a jej temperatura zależy głównie od prądu.

Można poczekać na pewne wartości równowagowe. Odpowiednio duży
radiatorek trochę pomoże. To o ile tylko prąd będzie stały i na
tyle niski, że tej diódki nie zniszczy.

Ta równowaga osiągana jest w czasie poniżej sekundy, czyli bardzo
długo czekać nie trzeba. A mnie chodziło o to, by nie dopuszczać
do takich warunków pracy, w których ta zmiana jest w ogóle istotna.

Struktury półprzewodnikowe są na tyle małe, że zjawiska termiczne
dzieją się tam bardzo szybko. Mam detektory do spektrometrów firmy
Hamamatsu. Układ scalony w ceramicznej obudowie DIL40 zawiera razem
z matrycą obrazową chłodzenie Peltiera. Temperatura -10°C ustala
się tam w czasie poniżej dziesięciu sekund.

On 2023-02-23, Jarosław Sokołowski <jaros@lasek.waw.pl> wrote:
Pan Marcin Debowski napisał:

Z diódkami może być tak, że przy większej mocy świecenia (a więc
też większej temperaturze) potrafią zmienić widmo. Przesuwa się ku
czerwieni, jakby chciały odlecieć. To też czasem można wychwycić
wzrokiem. Lepiej trzymać się dolnych rejestrów jasności.

To już będzie na kolejnym etapie i myślę, że rzecz jest do ogarnięcia.
Całość jest wypadkową paru rzeczy więc może się okazać, że nawet takie
przesunięcie zwyczajnie nie robi, w znaczeniu, jakbym mierzył grubość
bieżnika w oponie linijką, która się też przecież kurczy/rozszerza
(wariacja na poziomie 10 um przy wymaganej precyzji 0.5 mm.

Takie przesunięcie nie wpłynie na trafienie lub wypadnięcie z jekiejś
linii absorbcyjnej czy emisyjnej? Może nie, bo widmo diody dość szerokie.
Ale taki na przykład zielony laser 532 nm może różnie kosztować, a to
zależy od trzymania parametrów. Ten w latarce do pokazywania gwiazd na
niebie dziesięć dolarów, a laboratoryjny kilka tysięcy. Wiącha wygląda
podobnie.

Tak jak Paweł dalej napisał, w roztworach to są zwykle dość szerokie
pasma, coś na kształt krzywych gaussa. Wynika to z tego, że to co
pochłania w roztworze to nie jest ta konkretna cząsteczka związku a jej
asocjaty z cząsteczkami rozpuszczalnika, a tych jest zwykle od jasnej
cholery. Stąd otrzymujemy różne wartości, które do kupy układają się w
taką dość "szeroką" krzywą.

W dniu 24.02.2023 o 04:39, Marcin Debowski pisze:
On 2023-02-23, Jarosław Sokołowski <jaros@lasek.waw.pl> wrote:
Pan Marcin Debowski napisał:

Z diódkami może być tak, że przy większej mocy świecenia (a więc
też większej temperaturze) potrafią zmienić widmo. Przesuwa się ku
czerwieni, jakby chciały odlecieć. To też czasem można wychwycić
wzrokiem. Lepiej trzymać się dolnych rejestrów jasności.

To już będzie na kolejnym etapie i myślę, że rzecz jest do ogarnięcia.
Całość jest wypadkową paru rzeczy więc może się okazać, że nawet takie
przesunięcie zwyczajnie nie robi, w znaczeniu, jakbym mierzył grubość
bieżnika w oponie linijką, która się też przecież kurczy/rozszerza
(wariacja na poziomie 10 um przy wymaganej precyzji 0.5 mm.

Takie przesunięcie nie wpłynie na trafienie lub wypadnięcie z jekiejś
linii absorbcyjnej czy emisyjnej? Może nie, bo widmo diody dość szerokie.
Ale taki na przykład zielony laser 532 nm może różnie kosztować, a to
zależy od trzymania parametrów. Ten w latarce do pokazywania gwiazd na
niebie dziesięć dolarów, a laboratoryjny kilka tysięcy. Wiącha wygląda
podobnie.

Tak jak Paweł dalej napisał, w roztworach to są zwykle dość szerokie
pasma, coś na kształt krzywych gaussa. Wynika to z tego, że to co
pochłania w roztworze to nie jest ta konkretna cząsteczka związku a jej
asocjaty z cząsteczkami rozpuszczalnika, a tych jest zwykle od jasnej
cholery. Stąd otrzymujemy różne wartości, które do kupy układają się w
taką dość "szeroką" krzywą.

Główną przyczyną jest to, że w przypadku cząsteczki na przejścia
elektronowe nakładają się przejścia oscylacyjne i rotacyjne. To, o czym
piszesz, także ma znaczenie, ale mniej istotne.