Czy 5W T5 LED z 2000 lumenami wytrzyma podłączenie do 230 V zamiast 220 V?

I to tylko przy monochromatycznej emisji w zakresie najwyższej czułości
oka, a więc bez możliwości rozróżniania barw
I tu jest kolejny problem, na ile autorowi wątku zależy na jakości światła?

Na ile mocny jest warunek monochromatyczności (ani mi się nie chce tego
liczyć, ani też nie potrafię bez wcześniejszego uzupełnienia wiedzy)?

Nie jest zbyt mocny, trzeba być blisko maksymalnej czułości oka. Ale tu
pojawia się problem, krzywa czułości oka w zależności od długości fali
ma różny kształt w zależności od intensywności światła. Wykresem jest
więc powierzchnia w układzie czułość od długości fali i intensywności
światła.

Dla sprawności przemiany światła słonecznego na prąd bardzo istotne jest
to, że światło jest mieszaniną różnych długości fal. Przetwornik trzeba
"dostroić" do konkretnej długości (czyli energii fotonu), mając świadomość,
że "krótsze" fotony zmarnują część swej energii, a "dłuższe" zamrnują się
całe. Stąd sprawność przetwarzania daleka jest od stuprocentowej.

Jeśli idziemy w drugą stronę, chcemy z prądu zrobić światło, to "łatwo"
jest rozdzielić energię prądu na wiele emiterów różnych długości fal.
Pisząc "łatwo" miałem oczywiście na myśli teorię".

Czy czegoś nie zrozumiałem, chodzi o co innego?

W teorii jeśli mamy kilka emiterów świecących przy różnych długościach
fal i naniesiemy te długości na "podkowę" barw, jesteśmy w stanie
zobaczyć tylko te kolory, które są wewnątrz największego wielokąta
powstałego z połączenia punktów odpowiadających długościom emitowanych
fal.

Mam w pracy niskociśnieniowe lampy sodowe, spektralne, nie do
oświetlenia. W ich świetle w ogóle nie widać kolorów, fajny jest
moment, gdy włączymy normalne światło, świat staje się znów kolorowy

Jeśli się chwilę zastanowić, widać, ze uzyskanie dużej wartości lumenów
na wat jest w sprzeczności z wartością CRI określającą ilość kolorów
prawidłowo rozpoznawanych przy konkretnym oświetleniu.

Na domiar złego widzenie barw jest bardzo indywidualne,

a jeśli włączyć w sprawę kobiety, to problem baaardzo się komplikuje

Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż my.

Pan Paweł Pawłowicz napisał:
Nie jest zbyt mocny, trzeba być blisko maksymalnej czułości oka. Ale tu
pojawia się problem, krzywa czułości oka w zależności od długości fali
ma różny kształt w zależności od intensywności światła. Wykresem jest
więc powierzchnia w układzie czułość od długości fali i intensywności
światła.

Właśnie o coś takiego mi chodziło. O całkę ciągłego widma zbliżonego
do czegoś znanego -- światła słonecznego, żarowego itp.

W teorii jeśli mamy kilka emiterów świecących przy różnych długościach
fal i naniesiemy te długości na "podkowę" barw, jesteśmy w stanie
zobaczyć tylko te kolory, które są wewnątrz największego wielokąta
powstałego z połączenia punktów odpowiadających długościom emitowanych
fal.
Trzeba pamiętać, że ta teoria mówi *wyłącznie* o widzniu barwy światła
powstałego ze zmieszania tych trzech źródeł w różnych proporcjach. Do
oddawania barw oświetlonych w ten sposób kolorowych przedmiotów ma się
ona nijak.

Mam w pracy niskociśnieniowe lampy sodowe, spektralne, nie do
oświetlenia. W ich świetle w ogóle nie widać kolorów, fajny jest
moment, gdy włączymy normalne światło, świat staje się znów kolorowy

Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż my.
Nie tylko kolory przecież.

Właśnie o coś takiego mi chodziło. O całkę ciągłego widma zbliżonego
do czegoś znanego -- światła słonecznego, żarowego itp.

Ale przeciez nie musi byc ciagle.

W teorii jeśli mamy kilka emiterów świecących przy różnych długościach
fal i naniesiemy te długości na "podkowę" barw, jesteśmy w stanie
zobaczyć tylko te kolory, które są wewnątrz największego wielokąta
powstałego z połączenia punktów odpowiadających długościom emitowanych
fal.
Trzeba pamiętać, że ta teoria mówi *wyłącznie* o widzniu barwy światła
powstałego ze zmieszania tych trzech źródeł w różnych proporcjach. Do
oddawania barw oświetlonych w ten sposób kolorowych przedmiotów ma się
ona nijak.

Ale tez wiekszosc pigmentow nie jest jakos bardzo wybiorcza i przy
wiekszej ilosci (tzn mam na mysli tak powiedzmy 10) oddawanie barw
powinno byc dosc dobre.

Mam w pracy niskociśnieniowe lampy sodowe, spektralne, nie do
oświetlenia. W ich świetle w ogóle nie widać kolorów, fajny jest
moment, gdy włączymy normalne światło, świat staje się znów kolorowy :-)

To juz nie calkiem jest prawda - teraz sa barwniki luminescencyjne.
No i niebeskie swiatlo nie zawsze powoduje ze wszystko jest niebieskie

Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż my.
Nie tylko kolory przecież.

A kolory chyba nie az tak "diametralnie".

Mam w pracy niskociśnieniowe lampy sodowe, spektralne, nie do
oświetlenia. W ich świetle w ogóle nie widać kolorów, fajny jest
moment, gdy włączymy normalne światło, świat staje się znów kolorowy :-)

To juz nie calkiem jest prawda - teraz sa barwniki luminescencyjne.

Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż my.
Nie tylko kolory przecież.

A kolory chyba nie az tak "diametralnie".

Mam w pracy niskociśnieniowe lampy sodowe, spektralne, nie
do oświetlenia. W ich świetle w ogóle nie widać kolorów,
fajny jest moment, gdy włączymy normalne światło, świat
staje się znów kolorowy :-)

To juz nie calkiem jest prawda - teraz sa barwniki luminescencyjne.

A jaki ma to związek z tym, co pisałem?
W świetle spektralnej lampy sodowej świat jest po prostu
monochromatyczny. I jest to całkiem prawda.

Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż my.
Nie tylko kolory przecież.

A kolory chyba nie az tak "diametralnie".

Kawaler?

A tak poważnie: mężczyźni widzą trójbarwnie, no chyba, że mają,
przepraszam, feler. U kobiet "to juz nie calkiem jest prawda".

Pan Paweł Pawłowicz napisał:

I to tylko przy monochromatycznej emisji w zakresie najwyższej czułości
oka, a więc bez możliwości rozróżniania barw
I tu jest kolejny problem, na ile autorowi wątku zależy na jakości światła?

Na ile mocny jest warunek monochromatyczności (ani mi się nie chce tego
liczyć, ani też nie potrafię bez wcześniejszego uzupełnienia wiedzy)?

Nie jest zbyt mocny, trzeba być blisko maksymalnej czułości oka. Ale tu
pojawia się problem, krzywa czułości oka w zależności od długości fali
ma różny kształt w zależności od intensywności światła. Wykresem jest
więc powierzchnia w układzie czułość od długości fali i intensywności
światła.

Właśnie o coś takiego mi chodziło. O całkę ciągłego widma zbliżonego
do czegoś znanego -- światła słonecznego, żarowego itp.

Dla sprawności przemiany światła słonecznego na prąd bardzo istotne jest
to, że światło jest mieszaniną różnych długości fal. Przetwornik trzeba
"dostroić" do konkretnej długości (czyli energii fotonu), mając świadomość,
że "krótsze" fotony zmarnują część swej energii, a "dłuższe" zamrnują się
całe. Stąd sprawność przetwarzania daleka jest od stuprocentowej.

Jeśli idziemy w drugą stronę, chcemy z prądu zrobić światło, to "łatwo"
jest rozdzielić energię prądu na wiele emiterów różnych długości fal.
Pisząc "łatwo" miałem oczywiście na myśli teorię".

Czy czegoś nie zrozumiałem, chodzi o co innego?

W teorii jeśli mamy kilka emiterów świecących przy różnych długościach
fal i naniesiemy te długości na "podkowę" barw, jesteśmy w stanie
zobaczyć tylko te kolory, które są wewnątrz największego wielokąta
powstałego z połączenia punktów odpowiadających długościom emitowanych
fal.

Trzeba pamiętać, że ta teoria mówi *wyłącznie* o widzniu barwy światła
powstałego ze zmieszania tych trzech źródeł w różnych proporcjach. Do
oddawania barw oświetlonych w ten sposób kolorowych przedmiotów ma się
ona nijak.

Mam w pracy niskociśnieniowe lampy sodowe, spektralne, nie do
oświetlenia. W ich świetle w ogóle nie widać kolorów, fajny jest
moment, gdy włączymy normalne światło, świat staje się znów kolorowy :-)

Sodowe, znaczy się monochromatycznie żółte?

W teorii może być tak,
że zmieszamy trzy źródła z rozlgłego trójkąta barw, uzyskamy światło
wyglądające na białe, a i tak pewne kolorowe przedmioty w ten sposób
oświetlone zdawać będą sie czarnymi, szarymi, lub dziwnokolorowymi.

Jeśli się chwilę zastanowić, widać, ze uzyskanie dużej wartości lumenów
na wat jest w sprzeczności z wartością CRI określającą ilość kolorów
prawidłowo rozpoznawanych przy konkretnym oświetleniu.

No więc własnie z mojego się zastanawiania wynika, że wcale ta sprzeczność
nie jest wielka. Potrzebujemy "tylko" mieć nie trzy fale z wierzchołków
trójkąta, lecz aproksymacje ich continuum. Znaczy się dużo tych emiterów
nam trzeba. To będzie mniej sprawne, ale nie o rzędy wielkości, tylko --
powiedzmy -- dwa razy mniej sprawne.

Na domiar złego widzenie barw jest bardzo indywidualne,

Ale jednak mierzalne.

a jeśli włączyć w sprawę kobiety, to problem baaardzo się komplikuje ;-)

Nie tylko ten jeden problem.

Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż my.

Nie tylko kolory przecież.

Właśnie o coś takiego mi chodziło. O całkę ciągłego widma zbliżonego
do czegoś znanego -- światła słonecznego, żarowego itp.

Chodzi Ci o całkę iloczynu funkcji czułości oka przy danej intensywności
światła i rozkładu Plancka-Einsteina? Będzie inna dla każdego badanego.
Ale pewnie ktoś to zmierzył i dałoby się dogrzebać.

W teorii może być tak, że zmieszamy trzy źródła z rozlgłego trójkąta
barw, uzyskamy światło wyglądające na białe, a i tak pewne kolorowe
przedmioty w ten sposób oświetlone zdawać będą sie czarnymi, szarymi,
lub dziwnokolorowymi.

Aby otrzymać światło białe nie muszą być trzy źródła, wystarczy dwa.
Na przykład żółte i niebieskie. Rozróżnialność kolorów w takim świetle
będzie fatalna.

Jeśli się chwilę zastanowić, widać, ze uzyskanie dużej wartości lumenów
na wat jest w sprzeczności z wartością CRI określającą ilość kolorów
prawidłowo rozpoznawanych przy konkretnym oświetleniu.
No więc własnie z mojego się zastanawiania wynika, że wcale ta sprzeczność
nie jest wielka. Potrzebujemy "tylko" mieć nie trzy fale z wierzchołków
trójkąta, lecz aproksymacje ich continuum. Znaczy się dużo tych emiterów
nam trzeba. To będzie mniej sprawne, ale nie o rzędy wielkości, tylko --
powiedzmy -- dwa razy mniej sprawne.

Nie jestem specjalistą od teorii koloru, ale przypuszczam, że wynik
będzie mocno zależał od przestrzeni barw. Im szersza, tym mniejsza
sprawność.

Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż my.
Nie tylko kolory przecież.
No cóż, niedawno obchodziłem trzydziestolecie ślubu. Nie zaprzeczę...

W dniu 2016-05-04 o 22:01, J.F. pisze:
[...]
Mam w pracy niskociśnieniowe lampy sodowe, spektralne, nie do
oświetlenia. W ich świetle w ogóle nie widać kolorów, fajny jest
moment, gdy włączymy normalne światło, świat staje się znów kolorowy :-)

To juz nie calkiem jest prawda - teraz sa barwniki luminescencyjne.

A jaki ma to związek z tym, co pisałem?
W świetle spektralnej lampy sodowej świat jest po prostu
monochromatyczny. I jest to całkiem prawda.

Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż my.
Nie tylko kolory przecież.
A kolory chyba nie az tak "diametralnie".

Kawaler?
A tak poważnie: mężczyźni widzą trójbarwnie, no chyba, że mają,
przepraszam, feler. U kobiet "to juz nie calkiem jest prawda".

I tu jest kolejny problem, na ile autorowi wątku zależy na jakości światła?

Dla sprawności przemiany światła słonecznego na prąd bardzo istotne jest
to, że światło jest mieszaniną różnych długości fal. Przetwornik trzeba
"dostroić" do konkretnej długości (czyli energii fotonu), mając świadomość,
że "krótsze" fotony zmarnują część swej energii, a "dłuższe" zamrnują się
całe. Stąd sprawność przetwarzania daleka jest od stuprocentowej.

Jeśli idziemy w drugą stronę, chcemy z prądu zrobić światło, to "łatwo"
jest rozdzielić energię prądu na wiele emiterów różnych długości fal.

Pisząc "łatwo" miałem oczywiście na myśli teorię".

Czy czegoś nie zrozumiałem, chodzi o co innego?

Jarek

--
I wnet rozwiązał łamigłówkę
Świetlik bez prądu świecił też
Prąd jest potrzebny gdy świetlówkę
Czyli samiczkę podłączyć chcesz

Lumen jest zdefiniowany (no, posrednio) jako 1W fali el-m swiatla o dlugosci fali 555nm ma 683 lm.
Dla tej dlugosci oko jest najczulsze, ta sama moc przy innej dlugosci bedzie niosla mniej "swiatla".

Swiatlo "biale" musi zawierac te gorsze dlugosci i ok 250-350 lm/W

No i pytanie jaki "bialy" chcesz - taki 6500K, 5800K, 4000K, 2700K ...

Jeśli się chwilę zastanowić, widać, ze uzyskanie dużej wartości lumenów
na wat jest w sprzeczności z wartością CRI określającą ilość kolorów
prawidłowo rozpoznawanych przy konkretnym oświetleniu.

No więc własnie z mojego się zastanawiania wynika, że wcale ta sprzeczność
nie jest wielka. Potrzebujemy "tylko" mieć nie trzy fale z wierzchołków
trójkąta, lecz aproksymacje ich continuum. Znaczy się dużo tych emiterów
nam trzeba. To będzie mniej sprawne, ale nie o rzędy wielkości, tylko --
powiedzmy -- dwa razy mniej sprawne.

wydajniejsza. Mniejsza o to, Pytanie czym to chłodzić

--
"Lubię pracować, a nawet palę się do roboty. Praca tak mnie urzeka,
że mogę całymi godzinami siedzieć i patrzyć na nią"

Nie jest zbyt mocny, trzeba być blisko maksymalnej czułości oka. Ale tu pojawia się problem, krzywa czułości oka w zależności od
długości fali ma różny kształt w zależności od intensywności światła. Wykresem jest więc powierzchnia w układzie czułość od
długości fali i intensywności światła.

rozpoznawanych przy konkretnym oświetleniu. Na domiar złego widzenie barw jest bardzo indywidualne,

a jeśli włączyć w sprawę kobiety, to problem baaardzo się komplikuje Poważnie, kobiety widzą kolory diametralnie różnie niż
my.