Co to za urządzenie opisane w 1919? Analiza 'telefonu ziemnego' w radjotelegrafii

W książeczce "Radjotelegrafja" (materiały wydane w 1919 przez Kurs
Oficerów Sztabu Generalnego) znalazłem następujący fragment:

"Aparaty znajdujące się obecnie w użyciu zawierają w jednej skrzynce
nadawanie i odbieranie.

W książeczce "Radjotelegrafja" (materiały wydane w 1919 przez Kurs
Oficerów Sztabu Generalnego) znalazłem następujący fragment:

"Aparaty znajdujące się obecnie w użyciu zawierają w jednej skrzynce
nadawanie i odbieranie.
Właściwa stacja nadawcza składa się z rurki z prądem drgającym, bieguny
której doziemione są za pomocą podstawy. Stacja odbiorcza zawiera drugą
podstawę w którą włączona jest słuchawka i wzmacniacz prądu. Nadawania
stacji nadawczej otrzymywane są przez indukcję stacji odbiorczej.
Przy użyciu telefonu ziemnego należy przestrzegać następujących przepisów:
Orientacja podstaw: doświadczenie wykazało, że podstawy należy
orientować równolegle lub anti-równolegle.
Pozatem podstawy winny być oddalone od centrów telefonicznych i nie
znajdować się w blizkości linji o drucie zwyczajnym.
Rozróżnienie stacji uskutecznia się za pomocą dźwięku (ostry, średni,
nizki). Każda stacja posiada również wskaźnik.
Promień działania stacji telefonu ziemnego wynosi około 2 klm, zmienia
się ona w zależności od terenu i dosięga 3,5 klm."

Ktoś wie co to za urządzenie? Raczej nie chodzi o jakiś "wypaczony" opis
radiotelefonii - ten temat został poruszony osobno, w innym rozdziale.

Pan J.F napisał:

Ciekawe czy dałoby się coś takiego zrobić dzisiaj. I czy nie
zakłócałoby jakichś współczesnych instalacji. Albo odwrotnie
- samo nie było podatne na zakłócenia...

Czas na eksperymenty :-)

Bardzo dobry czas, wiosna idzie. Od tych eksperymentów tłuste
rosówy z ziemi powychodzą i będą tańczyć w rytm sygnałów morsa.

Wygląda mi to na wykorzystanie stacjonarnego pola elektrycznego.
Wymaga dosyć szerokiego rozstawienia elektrod w obu stacjach

czemu nie przetrwało? Małe zasięgi, spore nakłady energetyczne
(trzeba ciut prądu w glebę wpuścić żeby parę kilometrów dalej dało
się słyszeć...)

Stawiam na zakłócanie tego typu transmisji przez wszechobecne prądy w
ziemi. Początkowo nie było w użyciu zbyt wiele elektryczności a potem,
mimo wzrostu czułości wzmacniaczy, zrobiło się tak ciasno, że to
przestało mieć sens i odeszło w niebyt. O ile w ogóle kiedykolwiek było
zastosowane komercyjnie.

Tylko dlaczego nigdzie nie ma o tym ani słowa? Przecież to całkiem
ciekawe zagadnienie. Że też nie przetestowali go amatorzy? Przecież w
czasach świetności "Młodego Technika", gdy o pozwolenie radiowe było
trudniej niż dzisiaj, ludzie bawili się z różnymi dziwnymi "wynalazkami"
(jak fototelefon).

O ile mnie pamięć nie myli to takie urządzenie było prezentowane w TVP w
programie telewizyjnym "lidar" gdzieś tak około 1980 roku. Czasem
zastanawiałem się, czy mnie pamięć nie myli - jednak nie

Robiłem w latach 80 eksperymenty ale zasięg tylko około kilkuset m.
Próbowałem w młodzieńczej naiwności połączyć sie z kolegą z okolic
Tychów ale niestety bez efektów, (kilkadziesiąt km

Robiłem w latach 80 eksperymenty ale zasięg tylko około kilkuset m.
Próbowałem w młodzieńczej naiwności połączyć sie z kolegą z okolic
Tychów ale niestety bez efektów, (kilkadziesiąt km :)

Tak z ciekawości zapytam. Czym to było zasilane?
Mierzyłeś może prąd płynący w tym obwodzie?

Było zasilane ze wzmacniacza mocy m.cz. kilkadziesiat W przez
transformator sieciowy, elektrody z prętów stalowych ok 1m wbite w
ziemię rozstaw jak pamiętam ok 10m.

Prądu nie mierzyłem, gdyż jedyny miernik jaki posiadałem wówczas,
nie posiadał amperomierza AC.

Jest taka współczesna książka: Alain Charoy "Kompatybilność
Elektromagnetyczna". W rozdziale mówiącym o uziemieniu funkcjonalnym
jest opis podobnego urządzenia z francuskiego podręcznika wojskowego z
tamtych lat.

Niestety nie mam tej książki, ale w Polsce jest dość popularna. Czytałem
ją 5 lat temu. Może ktoś ma i pomoże.

W dniu 2011-03-20 21:21, MiSter pisze:

Było zasilane ze wzmacniacza mocy m.cz. kilkadziesiat W przez
transformator sieciowy, elektrody z prętów stalowych ok 1m wbite w
ziemię rozstaw jak pamiętam ok 10m.

Spojrzałem właśnie na ten fragment z "Nowoczesnych Zabawek". Tam była
mowa o miedzianych rurkach - to mogło przecież mieć spore znaczenie.
Tak mnie zastanawia jeszcze jedna sprawa - Wojciechowski pisał o tym
tak, jakby chodziło o rozchodzenie się fal radiowych wewnątrz ziemi, a
te dwie rurki były instalacją antenową. Tutaj z kolei mówiliśmy o
prądach płynących przez ziemię (analogicznie do tego telegrafu
przerzuconego przez rzekę). Ja osobiście obstawałbym raczej za tym drugim...

Nawet na terenach wiejskich, z niewielką ilością przemysłu i niezbyt
gęsto zaludnionych nie byłoby to w stanie dzisiaj zadziałać?
I z drugiej strony: taki aparat przypadkiem nie wpływałby negatywnie na
pracę innych instalacji, szczególnie tych uziemionych?

Nawet na terenach wiejskich, z niewielką ilością przemysłu i niezbyt
gęsto zaludnionych nie byłoby to w stanie dzisiaj zadziałać?
I z drugiej strony: taki aparat przypadkiem nie wpływałby negatywnie na
pracę innych instalacji, szczególnie tych uziemionych?

No coś Ty. Te parę miliamperów...
W suchym terenie, mazowsze, wiadomo piaski i płaczące wierzby,
będzie trudniej, niż w ilastych terenach wyżyny sandomierskiej.

Nawet na terenach wiejskich, z niewielką ilością przemysłu i niezbyt
gęsto zaludnionych nie byłoby to w stanie dzisiaj zadziałać?
I z drugiej strony: taki aparat przypadkiem nie wpływałby negatywnie na
pracę innych instalacji, szczególnie tych uziemionych?
No coś Ty. Te parę miliamperów...
W suchym terenie, mazowsze, wiadomo piaski i płaczące wierzby,
będzie trudniej, niż w ilastych terenach wyżyny sandomierskiej.
Podobno są jeszcze na świecie instalacje energetyczne 1-przewodowe w których
przewodem powrotnym jest Ziemia.