Jak tomograf komputerowy przekształca promieniowanie X w obraz 2D? Wyjaśnienia i linki!

Ot tak z czystej ciekawości... No bo tak , puszczamy z jednej strony
wiązkę promieniowania X o jakiejś tam szerokości , po drugiej stronie mamy
detektor , robimy scan pojedyńczej linii , wykonujemy obrót/przesunięcie ,
robimy kolejny
scan pojedyńczej linii itd. , itd... No dobra , ale w ten sposób zbieramy
jedynie informację o poziomie tłumienia wzdłuż propagacji promieni , ale
jest to wartość uśredniona. Nadal nie mamy informacji o tłumieniu na
określonej głębokości. No i jak tu zbudować obraz 2D ?? Macie jakieś linki
na ten temat ??

Ot tak z czystej ciekawości... No bo tak , puszczamy z jednej strony
wiązkę
promieniowania X o jakiejś tam szerokości , po drugiej stronie mamy
detektor ,
robimy scan pojedyńczej linii , wykonujemy obrót/przesunięcie , robimy
kolejny
scan pojedyńczej linii itd. , itd... No dobra , ale w ten sposób zbieramy
jedynie informację o poziomie tłumienia wzdłuż propagacji promieni , ale
jest
to wartość uśredniona. Nadal nie mamy informacji o tłumieniu na określonej
głębokości. No i jak tu zbudować obraz 2D ?? Macie jakieś linki na ten
temat ??

MH

MH wrote:

Ot tak z czystej ciekawości... No bo tak , puszczamy z jednej strony
wiązkę promieniowania X o jakiejś tam szerokości , po drugiej stronie mamy
detektor , robimy scan pojedyńczej linii , wykonujemy obrót/przesunięcie ,
robimy kolejny
scan pojedyńczej linii itd. , itd... No dobra , ale w ten sposób zbieramy
jedynie informację o poziomie tłumienia wzdłuż propagacji promieni , ale
jest to wartość uśredniona. Nadal nie mamy informacji o tłumieniu na
określonej głębokości. No i jak tu zbudować obraz 2D ?? Macie jakieś linki
na ten temat ??

Nie linii, ale obrazu. Robisz po prostu serie zdjęć rtg przesuniętych o kąt
fi, przesuwasz o dl i następna seria. W starych tomografach masz serie
zdjęć, w nowych masz możliwość rekonstrukcji obrazu 3d.

Waldek

================

Waldemar Krzok <waldemar@zedat.fu-berlin.de> napisał(a):
Nie linii, ale obrazu. Robisz po prostu serie zdjęć rtg przesuniętych o kąt
fi, przesuwasz o dl i następna seria. W starych tomografach masz serie
zdjęć, w nowych masz możliwość rekonstrukcji obrazu 3d.
================
Aha , czyli ta wiązka rentgenowska nie jest taka "wązka" , i obejmuje swoją
szerokością gabaryty pacjenta na szerokość. Dobrze kojarzę? A tak na
marginesie , w takiej sytuacji pacjent podczas badania dostaje chyba niezłą
dawkę ...

J.F. <jfox_xnospamx@poczta.onet.pl> napisał(a):
A w praktycznym uzyciu .. kto wie czy nie prosta projekcja - dzielimy
plasterek na piksele, mierzymy tlumienie na danej linii, po czym
wszytkim pikselom wzdluz niej dodajemy te wartosc.
Po nalozeniu wszystkiego cos tam wychodzi.

Największym problemem jest uzyskanie owego plastra. To jest właśnie sedno
sprawy. Mając komplet plastrów 2D , można dalej robić różne cuda.

Macie jakieś linki na ten temat ??

A w praktycznym uzyciu .. kto wie czy nie prosta projekcja - dzielimy
plasterek na piksele, mierzymy tlumienie na danej linii, po czym
wszytkim pikselom wzdluz niej dodajemy te wartosc.
Po nalozeniu wszystkiego cos tam wychodzi.

=============

J.F. <jfox_xnospamx@poczta.onet.pl> napisał(a):
Wbrew pozorom dalej tez nie jest latwo.
majac mape pixelowa/voxelowa 3D pokaz np ksztalt czaszki, ale wez pod
uwage ze mapa jak to w zyciu - niewyrazna i zaszumiona.
A potem pokaz np watrobe.

Osobiście się tym bawiłem w Delphi. Istotnie , łatwe to nie jest , ale nie aż
takie straszne. Do odszumienia najpierw filtr uśredniający 2D , następnie edge
detector i dosyć nieskomplikowanym algorytmem robisz mesh'a. Dalej korzystałem
z gotowych komponentów napisanych z myślą o... grach komputerowych. Korzystałem z:
http://filters.sourceforge.net/
http://sourceforge.net/projects/glscene/

Całkiem niezłe efekty z tego wychodzą. Co do wątroby , to zależy jak ją
właściciel traktował

Wbrew pozorom dalej tez nie jest latwo.
majac mape pixelowa/voxelowa 3D pokaz np ksztalt czaszki, ale wez pod
uwage ze mapa jak to w zyciu - niewyrazna i zaszumiona.
A potem pokaz np watrobe.

===================

Co do metod - publikacji naukowych jest cala masa - w koncu cos ci
naukowcy musza publikowac.
A w praktycznym uzyciu .. kto wie czy nie prosta projekcja - dzielimy
plasterek na piksele, mierzymy tlumienie na danej linii, po czym
wszytkim pikselom wzdluz niej dodajemy te wartosc.
Po nalozeniu wszystkiego cos tam wychodzi.

Macie jakieś linki na ten temat ??

jeden z najlepszych podrecznikow dotyczacych obrazowania
medycznego , dostepnych w sieci

w tym wypadku dotyczy rezonansu magnetycznego

{ The Basics of MRI }
{ Joseph P. Hornak, Ph.D. (1996-2011) }

http://www.cis.rit.edu/htbooks/mri/
==========

On Sat, 5 Mar 2011 18:19:39 +0000 (UTC), MH wrote:
J.F. <jfox_xnospamx@poczta.onet.pl> napisał(a):
Wbrew pozorom dalej tez nie jest latwo.
majac mape pixelowa/voxelowa 3D pokaz np ksztalt czaszki, ale wez pod
uwage ze mapa jak to w zyciu - niewyrazna i zaszumiona.
A potem pokaz np watrobe.

Osobiście się tym bawiłem w Delphi. Istotnie , łatwe to nie jest , ale nie aż
takie straszne. Do odszumienia najpierw filtr uśredniający 2D , następnie edge
detector i dosyć nieskomplikowanym algorytmem robisz mesh'a. Dalej korzystałem
z gotowych komponentów napisanych z myślą o... grach komputerowych. Korzystałe
m z:
http://filters.sourceforge.net/
http://sourceforge.net/projects/glscene/

Całkiem niezłe efekty z tego wychodzą. Co do wątroby , to zależy jak ją
właściciel traktował :)

Z watroba jest o tyle gorzej ze sie nie rozni az tak istotnie od
otoczenia.

J.

===============

Macie jakieś linki na ten temat ??

jeden z najlepszych podrecznikow dotyczacych obrazowania
medycznego , dostepnych w sieci

w tym wypadku dotyczy rezonansu magnetycznego

{ The Basics of MRI }
{ Joseph P. Hornak, Ph.D. (1996-2011) }

http://www.cis.rit.edu/htbooks/mri/

W dniu 05.03.2011 18:39, Jerzy Pastusiak pisze:
w tym wypadku dotyczy rezonansu magnetycznego
http://www.cis.rit.edu/htbooks/mri/

Ale z rezonansem magnetycznym jest o tyle prościej, że można fizycznie
pobudzić określoną niewielką objętość nadanego obiektu. Rozdzielczość
jest głównie uzależniona od indukcji stałego pola magnetycznego. Za
pomocą sterowanych cewek gradientowych w osiach XYZ można tak
zmodyfikować rozkład pola magnetycznego, że indukcja magnetyczna
wymagana do rezonansu z wzbudzającą falą EM, występuję tylko w
określonym punkcie przestrzeni (ograniczonej objętości). Czyli mamy taki
magnetyczny skaner 3D.

W przypadku tomografu roengenowskiego prześwietlamy cały obiekt na
wskroś. Chociaż się zastanawiam, czy nie wykorzystują jakiegoś sygnału
rozproszenia rejestrowanego pod różnymi kątami.