Dlaczego ścieżki w module GPS PA6C mają brzuszki i nietypowe zakończenia?

Sat Dec 01, 2018 10:17 am   

W dniu piątek, 30 listopada 2018 23:57:15 UTC+1 użytkownik Grzegorz Kurczyk napisał:

A tak finalnie to co ten cały klamot ma za zadanie robić?

L.

Sat Dec 01, 2018 4:11 pm   

Janusz <janusz_kk@o2.pl> wrote:


Wow (wytłumaczenie Grzegorza też wow).

Tylko czemu część sterująca ma soldermaskę a część w.cz. nie ma? Jakieś
efekty występujące w soldermasce, jej stała dielektryczna, coś jeszcze?

--
https://www.youtube.com/watch?v=9lSzL1DqQn0

Sat Dec 01, 2018 8:20 pm   

W dniu 2018-12-01 o 15:11, Queequeg pisze:

Laminat też nie byle jaki bo teflonowy, płytka jest miękka i można ją
wyginać :)


--
Pozdr
Janusz

Sat Dec 01, 2018 8:26 pm   

Dnia Sat, 1 Dec 2018 20:20:52 +0100, Janusz napisał(a):

a tak swoja droga - jak sie taki laminat robi ?
O kleje do teflonu to chyba trudno ...

J.

Sat Dec 01, 2018 11:15 pm   

J.F. <jfox_xnospamx@poczta.onet.pl> wrote:


Przyklejają do patelni, to i do miedzi pewnie się dało :)

--
https://www.youtube.com/watch?v=9lSzL1DqQn0

Sun Dec 02, 2018 8:53 pm   

W dniu 01.12.2018 o 09:58, J.F. pisze:

Pierścień dookoła dziury jest umasiony i przylega do niego wylot anteny
stożkowej. Druga antenka jest z drugiej strony. Możliwe, że cała
zrobiona jest z druta albo normalnie w postaci linii mikropaskowej a
drutem zrobiony jest mostek aby przeskoczyć nad ścieżką masy. Mało
eleganckie rozwiązanie ale będzie działać.


Trochę mnie tu Kolega zaskoczył, bo faktycznie wygląda że oba
tranzystory połączone są niemal równolegle (o ile to są tranzystory, bo
do oznaczenia pasuje NFET BSR58, pnp 2N5086, npn BSS66 i pewnie jeszcze
wiele innych), ale kolektor lewego tranzystora (odpowiedzialny za
polaryzację bazy tranzystora w.cz) idzie jeszcze na drabinkę rezystorową
i diabli wiedzą gdzie dalej Trzeba by to mieć w łapie aby
prześledzić, ale z drugiej strony tak se myślę, że jakby oba wzmacniacze
H i V pracowały cały czas... świat by się nie zawalił :-)


"Ślepa" ścieżka po lewej faktycznie wygląda mi na pierwszy obwód filtru
z układem dopasowania. Sygnał z wyjścia filtru obierany jest sprzężoną
"antenką". Dopasowanie w takim układzie widywałem w postaci "lejka"
(stopniowo rozszerzającej się ścieżki), ale takiego wygibusa jeszcze nie
widziałem. Ale nie jestem ekspertem w tej dziedzinie.


Wystarczająco. Generator 2,5GHz z takim rezonatorem mam w trochę już
leciwym analizatorze widma Anritsu jako heterodynę drugiej przemiany.
Zaraz po włączeniu przyrządu częstotliwość lekko płynie, ale po paru
minutach się stabilizuje. Troszkę mnie to wkurza i dłubię do niego
syntezę PLL. O ile jednak w analizatorze dryf częstotliwości na poziomie
kilku kHz jest troszkę upierdliwy, to w konwerterze satelitarnym nie
stwarza problemu. Na wyjściu mieszacza jest filtr dolnoprzepustowy a nie
pasmowy. Tuner se dociągnie.
Jako ciekawostka, w roli takiego rezonatora można wykorzystać "pastylkę"
z większego (gabarytowo) kondensatora ceramicznego po oderwaniu mu nóg i
zeszlifowaniu napylonych elektrod Nie musi to być "pierścionek"


Połączenie jest... przez pole elektromagnetyczne. W drenie jest
ćwierćfalowa linia otwarta działająca jak antena. Rezonator jest
umieszczony w pobliżu jej końca gdzie jest maximum składowej
elektrycznej. W bramce jest linia półfalowa i rezonator jest w połowie
jej długości.


Tak też myślałem. Taka "modulacja anodowa" w wydaniu półprzewodnikowym ;-)



Dzięki komputerom i odpowiedniemu oprogramowaniu nie jest to aż tak
strasznie skomplikowane. Nie trzeba liczyć na piechotę ale trzeba się
trochę przestawić w sposobie myślenia, że ścieżka na laminacie, to już
nie kawał drutu, a falowód, inukcyjność, pojemność itp.
Do obliczeń i projektowania polecam darmowy program Qucs. Są dużo lepsze
(np. Sonnet Software) realizujące nawet trójwymiarowe modelowanie
rozkładu pola em wokół ścieżek, ale "trochę" kosztują, a wersje testowe
są mocno okrojone czasowo i/lub funkcjonalnie. Po wyliczeniu szerokości
i kształtu ścieżek "maluję" projekt w KiCAD-zie lub Eagle.
Do zabawy na częstotliwościach do 2..3GHz nadaje się zwykły laminat FR4
0,8mm. Ze względu na straty dla wyższych częstotliwości musi być
specjalny "laminat" mikrofalowy na podłożu np. teflonowym. Trzeba dość
dokładnie odwzorować wyliczone szerokości ścieżek na laminacie. Do
amatorskiej zabawy dokładność termotransferu jest wystarczająca. W
przypadku zwykłego FR4 pojawia się jeszcze jeden problem, że nie ma on
jakiejś konkretnej zagwarantowanej przenikalności elektrycznej. Średnio
wychodzi ~4,3 ale co kawałek płytki to inaczej Producent o to nie
dba. Można sobie zmierzyć przenikalność posiadanego kawałka laminatu i
dopiero robić obliczenia. Trzeba też pamiętać, że przenikalność
elektryczna laminatu zmienia się z częstotliwością. W praktyce i tak
robi się dodatkowe "placki" miedzi do podstrojenia, skrobie się ścieżki
skalpelem, dolutowuje kawałki miedzianej blaszki lub... przedłuża się
ścieżkę srebrzanką
Ponieważ termotransfer czy fotochemia są trochę upierdliwe, to ostatnio
bawiłem się przyklejając do jednostronnego laminatu FR4 0,8mm wycięte
kawałki ścieżek z miedzianej folii samoprzylepnej. Klej na taśmie
wytrzymuje szybkie lutowanie więc krawędzie ścieżek przyklejonych na
styk łączyłem cyną. Jeśli nie robimy elektroniki dla satelity
telekomunikacyjnego to taka metoda wystarczy do prostych zabaw Jak
filterek nie wyjdzie, to odklejamy ścieżki i robimy nowy :)



--
Pozdrawiam
Grzegorz